Dayanacaha yaxinlashdiqda, Rufat:
- Belke, men surum mashini?- deye sorushdu.
- Niye, mene inanmirsan?
Rufat gulumsunub:
- Yox, inanmaqda deyil mesele. Sadece mene qeribe gelir.
- Rufat, ne vaxt basha dusheceksen ki, boyumushem artiq. 20 yashim var ve mashini da yaxshi sure bilirem.
Mesele mashinda deyildi, sadece Rufatin meni hele de ushaq kimi gormesi meni incidirdi. Ne vaxt boyuduyumu anlayacaqdi, goresen?
- Yaxshi, nece deyirsen.
Yol boyu hec ne danishmirdiq. Rufat sakitce pencereden denize baxirdi, men de oz fikirlerimle meshgul idim, arada bir Rufata baxirdim. Qeribedir bu sessizlik. Ele dunen aglimdan kecirdi ki, Rufatle durmadan sohbet ede bilerdim, budur, indi Rufat qarshimdadi, ve men ona ne deyeceyimi bilmirem. Sessizliyi Rufat pozdu:
- Yaxshi ki, o qiz senin ustune sherab tokdu.
Men gulumsunub:
- Deyesen, platyamin korlandigina sevinirsen? Yaxshi, senden mene platya borc olsun.
Rufat gulurdu bu sozlerime.
- Senin platyan bir qiraga qalsin, heqiqeten, cox darixirdim orda.
- Dogurdan? Hec darixana oxshamirdin axi.
- Sene demek asandi. Seni de Cemile zaldaki 300 neferin her biri ile tanish etse, gorerdim seni. Axirda tanish oldugum adamlarin adlari bele yadimda qalmirdi.
Indi de gulmek novbesi mende idi.
- Sene de yaxshiliq yoxdu.. Yaziq Cemile.
- Bele ureyin agriyirsa Camaya, gelen defe ona tapshiraram, seni de mene qoshsun, gorum xoshuna gelecek 300 defe "salam, men yaxshiyam, siz?" sozunu demek, ya da kiminse gulmeli olan zarafatlarina gulmek.
Rufatla sohbetin bele asan olacagini bilmezdim, onunla ozumu cox yungul hiss edirdim, bayaqki esebimden, stressimden eser-elamet qalmamishdi. Omrumun sonuna qeder bu cur qalmaga razi idim.
Amma ki, her yaxshi sheyin sonu oldugu kimi biz de artiq baga catirdiq.
- Hev hevesim yoxdu, bagda oturmaga,- Rufat deyinirdi.
- Bes niye ele tez cixdin? Ozun istedin ki, tez getmeyi.
- Ora da cansixici idi. Sevmirem ele nishan, toy merasimlerini. Qulaq as, gelenden beri hele Bakiya getmemishem hec. Belke,

[1] 2 3 ... 10 >>