qabaginda priqalkadan tullanan usaq yoxdu. Boyumushem artiq. Ne vaxt goressen bunu??
Aglim "sus, besdir" dese de, Ketinin meslehetleri tamam yadimdan cixmish, gozlerim dolmush, az qala qishqiracaqdim. Rufat da menden bele reaksiya gozlemirdi. Qeribe-qeribe uzume baxirdi.
- Bezdim artiq, besdir- deyib, onu besedkada tek qoymush, otagima cixmishdim. Hisslerimin bele qarsiliqsiz olmasindan, menim onu bele sevdiyim halda onu bunu gormemesinden, mene "boyuk qardash" munasibetinden, bir sozle her sheyden bezmishdim.
Otagima cixib carpayimda uzanmish, bir saata yaxin ele veziyyetde qalmishdim. Bayaq elediyimin peshmanciligini cekirdim. Bu vaxta qeder hisslerimi gizleyim, ozume "soyuqqanli olmaq lazimdir" dersini kecim, Rufatin burda oldugu muddetde ozumu mesafeli aparim.. Butun bunlardan sonra bir deqiqenin icinde her sheyi berbad edim, ozumu idare ede bilmeyim qarshisinda aglayim. Allah bilir, indi menim haqqimda ne fikirleshirdi, ozumu biabir etmishdim. Ne ecebse, nenem de gelib ne oldugunu sorushmurdu, aglayib otaga girdiyimi gormushdu.
Yaxshi ki, valideynlerim oz otaqlarinda idiler, yoxsa onlara da bir hesabat verecekdim.
Su icmek behanesi ile otagdan cixdim, Rufatin coxdan getdiyini bilsem de, yene icimde bir umid "belke, ashagida seni gozleyir, danishmaq isteyir" deyirdi. Otagdan cixan kimi, ilk ishim balkondan heyete nezer salmagim oldu. Elbette ki, Rufat coxdan getmishdi. Oz axmaqligima ozum gulumsedim. "Nigar, o seni sevmir" bu sozu aglim artiq mininci defe tekidle deyir, ureyim de "indi sevmir, amma sevecek, mutleq sevecek" deye cavablandirirdi. Pillekenlerle ashagi dushmek istediyimde, nenemi yene bayaqki yerinde- divanda kitab oxudugunu gordum. Bir bu catishmirdi- nenem bayaqkina gore menden izahat isteyecekdi. Meni gorub, kitabini bagladi:
- Niqulya, gel otur yanimda, bir az sohbet edek.
Hec ne demeyib divanda uzandim, bashimi nenemin dizine qoydum. Nenem saclarimi sigallaya-sigallaya,
- Rufat ucun baxirdinsa, coxdan gedib,- dedi.
Nenem fikirlerimi

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 10 >>