oldurmeyin mumkun olmayacaq.
Hec ne demeyib gozlerimi yummushdum. Nenemin sozleri meni sakitleshdirmek evezine, gelecek haqqinda daha da qorxuya salmishdi? Gelecekde meni neler gozlediyini bilsem, yeqin ki, indiki bu inciklikler oyuncaq kimi gorunerdi gozume.
Novbeti gunler erzinde utandigimdan Rufatin gozune gorunmemeye chalishirdim. Bir defe baghda balkonda laptopumu qucaqlayib oturub, novbeti sifarish ustunde ishleyirdim. Menim dizaynla bagli zovqum bir az bashqa oldugundan, her mushteri ile asan yola getmirdim, onlar menim tekliflerimi cox vaxt basha dushmur, menim meslehet gorduyum minimalizm evezine, daha enenevi terze ustunluk verirdiler. Bu defe ise sifarshchi ile ilk sohbetden bir-birimizi yaxshi anlamish, tez ortaq mexrece gelmishdik. Bu sebebden de bu sifarishin uzerinde xususi hevesle ishleyirdim. Elimdeki certyojlara o qeder alude olmushdum ki, bir de heyetden mamamin meni seslediyini eshitdim.
- Niqulya, Rufat burdadi, seni sorushur.
Heyecandan az qala ureyim yerinden cixacaqdi. Goresen, niye gelib? Ne isteyir? O defeki hadiseden sonra qabagina nece cixim? Yene onu gorub aglamasam, yaxshidir. Belke, gelmek istemediyimi deyim?! Ushaq olma, Nigar, bir nece gunden sonra cixib gedecek. Onu yeniden gormek fursetini elden vere bilmezdim.
Bunlari fikirleshe-fikirleshe ashagi endim. Rufat meni gorub, gulumsedi. Birden qapidaki guzguye baxib, diksindim. Saclarim seliqesiz yigilmish, gozumde eynek, bayaq bloknotumda qeydler aparanda necese (hele de basha dushmurem, nece?) uzumu de yazmishdim, yanagimin ortasinda murekkeb lekesi vardi. Ve men Rufatin qabagina bu veziyyetde cixmishdim?! Biabir olmaqlarim ust-uste gelirdi. Yene aglimdan aglayib yuxari qacmaq kecdi. Amma bu defe ozumu lap biabir ederdim bele hereketimle. Hem de her defe Rufati qabagina bezenmish cixmamaliydim ki, bir defe de meni bele- ish veziyyetindeki halimla gorsun. O meni gorende bezenib gelmir ki? Xeyir ola men onucun bu qeder eziyyet cekmeliydim. Icimdeki usyana ozum de mehettel
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç