ve sesinden zarafat etdiyi melumdu. Amma yene de qipqirmizi qizarmishdim.
- Sohbet menden niye gedir ki? Bu haradan cixdi?- bashqa ne deyeceyimi bilmirdim.
- Maraqlidir, sorushuram. Duzdur, senin evlenmene hele nece iller var. Seni, umumiyyetle, evli hec tesevvur etmirem.
- Niye? O qeder hopeless-em (umidsiz)? O qeder eybecerem ki, hec kes mene baxmaz?- Rufatin dedikleri xetriem deymishdi, evvel yashimi uzume vurmasi, indi de hopeless olmagimi demesi.
Rufatla mashin dayanacagina dogru gedirdik. Onun bu sozlerinden sonra yolun ortasinda dayanmishdim, yene aglayacagimi hiss edirdim. Axmaq Rufat.. Her defe xetrime deyecek, meni incidecek nese tapmagi bacarir. Evvelki guleruz, shen Nigardan eser-elamet qalmayib, nolub mene?!
- Eksine, hesab edirem ki, cox qesengsen. Agillisan. Mehribansan. Ona gore de sene layiq birini tesevvur etmirem.
Bunu deyib eyilib meni opdu. Bilmirem, yolun ortasinda dayanmagimiz, yoxsa umumiyyetle onun meni opmeyi mene daha cox tesir etmishdi?! Amma heyatimin en key anlarini yashayirdim o an. Hec ne fikirleshmeyib onu qucaqlamishdim. BIr nece saniye sonra (hansi ki, mene deqiqeler kimi geldi) Rufatin sesi:
- Senin layiq oldugun birini tapmagin qeyri-mumkun hesab etsem de, belke, men cehd edim? Nece baxirsan?
Yene aglayirdim, amma bu defe sevincden. Daima ozumu Rufatla birge tesevvur etsem de, her sheyin bu qeder romantic, emosional baximdan bu qeder heyecanli olacagini fikirleshmirdim bele.
- Yaxshi, indi niye aglayirsan? Yene xetrine deydim?- Rufat gulumseyib gozumun yashini silirdi.
- Yox, sadece cox xoshbextem.
- Gorursen, bayaq duz demishdim, Baki hele hisslerin bele aciq-aydin numayishine hazir deyil, yoldan kecenler bize teeccuble baxirlar. Gel gedek.
Rufat elimden tutub meni dayanacagha aparir, yol boyu nese danishir, men ise hec ne eshitmirdim. Ureyimde Allaha defelerle shukur edir, "cox sag ol, axir ki, istediyim oldu, Rufat menimdir” deyirdim. Hemin vaxt inaniram ki, yer uzunde menden daha xoshbext biri olmazdi.
Hemin
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç