chalishsan da, her hereketin seni ele verirdi, ona baxmagin, bize gelende kecirdiyin heyecanlar, her sozunun senin xetrine deymesi.. Hele sen Amerikaya getmezden evvel bunu hiss etmishdim, amma fikirleshirdim ki kecer, amma gorunur ki, sehv etmishem.
- Bes onda niye shubhelenirsen axi? Bilirsen, onu nece sevirem. Hem de iller boyu. Butun iller erzinde bunu gozlemishem, indi de menim evezime sevinmek evezine, shubhelenirsen.
- Sen baximdan eminem…
- Yaxshi, mesele Rufatdadir onda? Niye axi? Rufat senin gozunun qabaginda boyuyub, ona niye inanmirsan?
- Rufat 17 yashina qeder menim gozumum qabaginda olub. Son 10-12 il erzinde onu o qeder az gormushem ki.. Rufat aglinin kesdiyi esas vaxti Amerikada kecirib, xasiyyeti deyishib, elbette ki. Ne olsun ki, ailesini taniyiram, neslin-kokunu bilirem. Amma onun ozunu tanimiram.
- Mama, ele deyirsen, ele bil, Rufatin sene pisliyi deyib. Esya xala bu sozlerini eshitse, inciyer senden.
- Niqulya, hele de ne dediyimi basha dushmursen, eslinde basha dushursen, amma qebuol etmek istemirsen. Rufat menim tanidigim oiglan deyil, Amerikada ozunemexsus heyati, dostlari, maraqlari var. Basha dush, sizin munasibete qarshi deyilem, amma telesmeyinizi de istemirem. Onu tani, qoy o da seni yaxshi tanisin. Her ikiniz emin olmamish, daha ciddi bir addim atmayin.
- Yaxshi, mama,- desem de, duzu, onun meslehetleri o qeder de mene tesir etmemishdi. Rufati yaxshi tanidigima emindim, anamin dediklerini de sadece, "her ana qizina gore narahat olmalidir” kimi yozurdum.
Rufatin getmek vaxti yaxinlashdiqca, ehvalim korlanirdi. Amma onun ozune bildirmemeye chalishirdim. Illerdir burden uzaq oldugundan, onu artiq evi Nyu-Yorkdu, bura ile ailesinden (ve umid edirdim ki, artiq menden) savayi bir elaqesi qalmamishdi. Ona gore de qayitmaga can atmasini normal qarshilayirdim. Danishdigimiz kimi, qishda men Esya xala ile Nyu-Yorka onu gormeye gedecekdik. Rufatin getdiyi gunden etibaren teqvimde gunleri qeyd edirdim. Saat ferqine baxmayaraq, demek olar

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>