Ustelik Keti ile Saymon da Bakiya toyum ucun gelmishdiler, lakin onlarla bagli butun zehmeti (sheheri gezdirmek, birge vaxt kecirmek) papama hevale etmishdim, o da Saymongille yaxshi dil tapdigindan bunu memnuniyyetle edirdi.
Nehayet ki, toy gunum yetishdi. Butun qonaqlar, valideynlerimiz daxil olmaqla restorana yigishacaq, Rufat meni bagdan goturub birge restorana gedecekdik. Rufat bize geldikde meni hazir gordukde, heyretlendiyini baxishlarindan bele hsis etmishdim. Meni opmush, "balacam, shahzadeye oxshayirsan” dedikde rahatliqla nefes almishdim. Buna qeder gorunushumun onun xoshuna gelib-gelmeyeceyi barede cox tereddud kecirir, qorxurdum.
Toyun seherisi Rufatla birge Floridaya bal ayina, 1 hefteden sonra ise Nyu-Yorka evimize getmishdik.
Evliliyim ilk 3-4 ayi nagil kimi kecdi desem, yalan olmazdi. Sevdiyim insanla sevdiyim sheherde yashayirdim. Mamam "hemishe munasibetlerde bir teref digerini daha cox sevir, agirliq onun uzerine dushur” deyerdi; bizim munasibetlerde de agirligin menim uzerime dushduyunu bilirdim. Rufat meni menim onu sevdiyim qeder sevmirdi, veziyyeti duzgun qiymetlendirir, ozumu aldatmirdim, amma bu menim yalnish illuziyalara qapilmagima- "gun gelecek, o da meni sevecek, hem de cox” demeyime mane olmurdu. Butun bu dushuncelerimi ona gostermemeye chalishirdim, gunorta evde olmayanda arada bir aglimdan hansi shubeher kecse de, Rufatin axsham eve gelib meni opduyunde, qucaqladiginda kecirdiyim hissler hemin shubheleri beynimin en son kunclerine iteleyirdi. Nyu-Yorka oyreshmek cetin olmamishdi, Bruklinde Rufatin 4 otagli menzilinde yashayirdiq. Baki ucun, ailem ucun cox darixsam da, bunu gostermemeye chalishirdim. Her halda Rufatla birlikde oldugumdan beri bunu gozleyirdim, ozumu hazirlamishdim.
Meni esas yoran shey ishsizliyimdi. 17 yashimdan ishlediyimden evde butun gun bosh-bekar oturmaq mene cansixici gelirdi. Bu vaxt erzinde yemek bishirmeyimi tekmilleshdirmish, yoga ile meshgul olmagha bashlamishdim. Harda bir bosh vereq (hetta bir defe
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç