ciynine qoymushdum.
Reysi elan etdikde, papama:
- Tezlikle gorusherik,- deyib pasport shobesine yollandim.
Hemin vaxt "tezlikle"nin gozleridiyimden daha tez olcagini bilmirdim.
Istanbulda tranzit reysini gozlemeli olmushdum. Vaxtimi kecirmek ucun aeroport icindeki magazalari gezir, ordaki kitab mazasindan yolda oxumaga jurnallara baxirdim. Birden gozum tebrik kartlari stendine satashdi. Aglima daha parlaq fikir geldi. Kartlardan "father's birthday" (atalarin dogum gunu) movzusunda bir kart secdim, kartin mezmunundan Rufat demek istediyimi baha dusherdi, yeqin. Kartin ozunun metni ile kifayetlenmeyib icine "Papa, men seni hele gormemis artiq sevirem. Ad gunun mubarek, Mikayil" yazmishdim. Bilmirem niye, amma ushagin oglan olacagina emindim ve adini Mikayil qoyacaqdim. Mikayil menim en sevdiyim ad idi, hetta bir defe Rufata da bunu demishdim. Hem de Mikayil adi universal idi, ushagimiz Amerikada boyuyeceyinden bu ad altinda yashamaq onun ucun de rahat olardi, dostlarinin dili yatardi. Dediyim ki, men planlama baximindan cox qabaga qacan biri idim, ona gore de hetta bele xirda detallari da fikirleshirdim.
Teyyarede ise yene Rufati fikirleshirdim. Hele onla bir yerde olmamishdan qabaq, menim tekterefli sevmeyim vaxti onun ad gunu menim ucun ilin en elametdar hadisesi sayilardi. Hemin gun boyunca ruh kimi gezer "Goresen, indi kimledi? Ad gunun kim ile qeyd edir? Haradadir?" suallari beynimden kecer, axsham ise hansisa restoranda, ya da bezen evde oturar, shampan acar, "ad gunun mubarek"tostunu deyib telefonuna zeng ederdim. Sesine sadece qulaq asar, hec ne demez, sonra ise telefonu sondurerdim. bu ritual artiq mende illerdir ki, davam edirdi. Bu il ise artiq bir yerde kecirdecekdik ad gunumu. Butun bunlari fikirleshdikce, her sheyin nece deyishdiyini, arzularimin gercekleshdiyini fikirleshir, Allaha done-done shukur edirdim, heqiqeten de, bextli insan sayirdim ozumu.
Nyu-Yorka catdigimda hava qaranliq idi, gur yagish yaghirdi, camodanimi da goturub taksiye
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç