ayaga qalxdim, cantami, mashinimin acarlarini goturub evden cixdim. Qeribedir, insan heyatinin bele anlarinda bele praktik olur, canta, acar, telefon kimi sheyler yadima dushur. Indi bunlari fikirleshdikce, hereketlerimin de avtopilot rejiminde oldugunu basha dushurem, ne etdiyimi bilmirdim, sadece refleksiv olaraq her gun etdiyim hereketleri tekrarlayib, hemin eshyalari goturub evden cixirdim. Arxadan Rufatin "gece vaxti hara gedirsen? Gir icheri” dediyini eshitsem de, ona qulaq asmayib lifti caghirdim.
Binadan cixdighimda yaghish daha da guclenmishdi, nifret edirem bele shiddetli yagishlara. Hara gedeceyimi bilmirdim. Bakida olsam, evimize gedecekdim, meni seven, deyer veren insanlarin arasina. Burda hara gede bilerdim? Leylagil… 1.5 saat yol getmek, olanlari danishmaq.. Hem de Rufata xeber edecekdiler, indi kimese hesabat vermek halinda deyildim. Kash mamam, papam yanimda olardilar…
Taksiye eyleshmish, surucu menden gedeceyim unvani sorushurdu. Key-key ona baxib Ceffrinin unvanini dedim. Ondan bashqa gedeceyim yerim yoxdu. Teeccublusu odur ki, yol boyu da aglamirdim, bu daha cox firtinadan evvelki sessizliye oxshayirdi.
Ceffri meni qapisinin agzinda, yagishdan tam islanmish, agzi soz tutmayan gordukde xeyli teeccublenmishdi. Meni iceri devet edib ne oldugunu sorushsa da, cavab verecek halda deyildim. Cox medeni insan oldugundan, ozunemexsus taktla menden hec ne sorushmamish, yalniz:
-Rufatin burda oldugundan xeberi var? Deyim ona?- dedikde, bashimi "yox” menasinda yellemishdim,
- Hec ne deme ona, menim yanimda onun haqqinda danishma- deyib aglamagha bashladim. Firtina bashlamishdi.
Ceffri menim sakitleshdirmeye chalishsa da, bunun mumkun olmadighini gorub otagdan cixmish, meni tek qoymushdu. Men ise ureyimde kut agridan bashqa hec ne hiss etmir, sadece aglayirdim. Geceni yatmamishdim, arada bir gozume yuxu gedende Rufati yuxuda gorur, hovlenak oyanirdim. Oyandiqda yene aglamaga bashlayirdim. Taqetim qalmamishdi.
Seher Ceffri meni seher yemeyine devet

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>