xestexanada, lakin tez-tez eseb gerginlikleri yasadigimdan tez buraxmagha cekinmishdiler. Yeqin ki, ozume ne ise edeceyimden qorxurdular. Daha bilmirdiler ki, ozume nese etmek ucun de taqetim yoxdu, belke de, qorxurdum. Bilmirem...
Bu 2 gun erzinde Rufat bir defe yanima geldi. Ceffriden xahish etmish, onu palataya getirmishdi. Valideynlerim yol yorgunu oldugundan, hem de geldiklerindne beri istirahet etmediklerinden Keti mecburen onlari Ceffrinin evine yola salmish, ozu menim yanimda gozleyirdi. Rufat iceri girdiyinde men sakitleshdirinin tesiri altinda sessiz uzanmishdim. Nece gundur yatmaqdan bashqa bir shey etmediyimden yatmagdan da bezmishdim. Sadece uzanib tavana baxirdim. Rufat Ketiden,
- Etiraz etmirsen, onunla teklikde danishim?- deye sorushdu. Keti mene baxib cavab gozlese de, reaksiyasiz uzanmishdim, etrafimda olanlar, kimin gelib-gediyi vecime deyildi. Menim sessizliyimi "he" kimi qebul eden Keti otagdan cixdi. Rufat etrafimda firlanir, ne deyeceyini bilmirdi.
- Istemirdim bele olsun.
- ...
- Heqiqeten, sonunun bele olacaghini fikirleshmirdim. O usaghi men de isteyirdim.
- ...
- Ozun necesen? Yaxshisan? Cixanda seni evimize aparacam.

Axmaq. Hele de onunla gedeceyimi fikirleshirdi, ya da bele, nese demek xatirine ele demishdi. Men ise yene hec ne demedem, gozumu tavandan cekmirdim.
Rufat da yene nese gelecek planlardan danishib-danishib menim hec ne demediyimi deyib susmushdu, yanimda ourub elimi tutmaq isteyende elimi cekdim. Onun otagda oldughu muddetde verdiyim yegane reaksiya bu idi.
Rufatin ne qeder otagda oldugunu bilmirem. Belke, 15-20 deqiqe, belke de, 2-3 saat. Dermanlarin tesirinden tez-tez vaxt anlayishini qarishdirirdim, menim ucun deqiqeler ve saatlar arasinda ferq yoxdu. Bir azdan, qapinin agzindan papam ile Ketinin sesini eshitdim, papam:
-Gyulyani eve qoydum, yatdi. Ozum qala bilmedim. Keti, siz de gedin, men Nigarla qalacam, -deyib iceri girdi. Iceride Rufati gorub deli oldu.
- Sene dememishdim, ayaghin bura deymesin? Ne

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>