uzle gelmisen bura? Redd ol!.
Onu ilk defe bele esebi gorurdum. Rufat nese demeye chalishsa da, papam imkan vermirdi. Sesini qaldirmasa da, her hereketi ile Rufati oldurmeye hazir idi. Keti onu sakitleshdirmeye chalishsa da, alinmirdi. Bu ses-kuy eseblerimi lap tarima cekdiyinden, artiq dozmeyib,
- Papa, besdir. Men burda olurem, sense...- yeni pristupum bashlamishdi. Papam yanima gelib meni qucaqladi, Keti ise tibb bacisini cagirmagha getdi. Rufat dayanib bir az mene baxdi, meni hec vaxt bu veziyyetde gormediyinden teeccublendiyi ozunu itirdiyi melum idi. Hec ne demeyib palatadan cixdi.
Novbeti gun hekimler bir siyahi derman yazib meni xestexanadan buraxdilar. Dermanlarla yanashi tam sakit, stressiz muhit de teleb olunurdu.
Papamgil meni ozleri ile beraber Frankfurta aparmagha qerarli olsalar da, men getmirdim. Ozume mexsus olan sakit terslikle her cur direnirdim.
-NY menim evimdi. Hec yana getmeyecem. Burda qalacam
Anam her ne qeder "burda harda qalacaqsan?", "tek seni qoya bilmerik", "ne var axi burda?" kimi arqumentler dese de, razilashmirdim. Papam da mamamin bu arqumentlerine qoshulur, meni agilli, mentiqli olmagha caghirirdi. Axirda dozmeyib,
- Omru boyu yanimizda olmamisiniz, ayri yashamisiniz. Meni tek qoyub getmisiniz. Indi yadiniza dushmushem? Harda idiniz iller boyu?- deyib aglayirdim. Elediyimin heddinden artiq nashukurluk oldugunu basha dushurdum, dediyim hec bir soze layiq deyildiler, sadece, xesteliyim mende etrafda hamiya qarshi bir kin yaratmishdi. Mene ele gelirdi ki, hec kes meni basha dushmur, derdimin, agrimin miqyasini anlamirlar.
Dilimde bu sozleri desem de, ureyimde peshmanciligin cekirdim. Hemin axsham, qonaq otaghina kecmish, ikisini de orda oturmush gorende, "prostite, ne xotela vas obidet" (bagishlayin, sizin xetrinize deymek istemirdim) deyib onlari qucaqlayib aglamishdim. Anam da mene qoshulmushdu.
- Papanla qerara aldiq, yaxshi, burda qalirsan. Ishin, sonraki heyatin burdadi. Amma bir shertle.
Men de heyatdan elimi uzmush
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç