Novbeti gunlerimde ele bil deyishiklik yoxdu. Leyla ile ishden sonra gorushmush, sohbet etmishdik. Rufatla bashima gelenler haqqinda cox derin detallara getmemisdim, onsuz da azdan-coxdan Ceffri den eshitmishdi bu haqda. Sonda:
-Belke, barishacaqsiz yene? Cox fikir etme,- dediyinde,
- Hec vaxt barishmayacagiq. Menimcun Rufat adli adam yoxdur,-deye cavab vermishdim.
Bu gunler erzinde de boshanmamiz resmi olaraq tesdiqlenmishdi. Vekilimin mene final qerari deyende kecirdiyim hissleri tesvir etmek menim ucun cetindir. Bir terefden bu meselenin basha catmasina sevinsem de (sevinmek yox, daha dogrusu, rahatlashsam da), boshanmaq haqqindaki bu qerarin yazildigi kagiz parcasi elimi yandirirdi sanki. Bu kagiz Rufati birdefelik itirdiyimin subutu idi. Bunu aglim qebul etse de, ureyime basha salmaq cetin idi.
Iyunun sonlarinda 10 gunluk Bakiya gedecekdim. Getmeyi istemesem de, valideynlerim cox tekid etmish, nenem de bir terefden "daha bizi saymirsan” dediyinde getmeye mecbur olmushdum. Hemin vaxt erzinde heyatimda ele bir yenilik yox idi. Leylanin tekidi ile yene yogaya bashlamish, seherler ise ya Ceffri, ya da Nik ile evimin yanindaki parkda qacirdiq. Nikin NY-a kocmesi ile arada bir onunla gorushurduk. Onun menim baremde hec bir gozlentisi yoxdu, men de ona yaxin tanishdan bashqa cur baxa bilmezdim. Her ikimiz de bunu aydin basha dushduyunden, munasibetlerimiz dostluq baximindan irelilemishdi. Uzum hele ki, gulmese de, az-cox insanlara arasina cixirdim. Ceffri meni tez-tez hansisa sergilere, konsertlere devet edirdi. Coxuna imtina etsem de, bezilerine meni mecburi shekilde aparirdi.
Bu muddet erzinde Rufatla ne gorushmush, ne de danishmishdim. Bir-iki defe mene zeng etse de, cavab vermemish, o da, yeqin ki, bezib bu ishden el cekmishdi. Leyla arada sohbeti onun haqqinda salmaq istese de, imkan vermirdim. Movzu Rufatdan dushen kimi, movqeyimi aciq bildirir, sohbeti deyishmesini xahish edirdim. Deyesen, Leyla hele de menim bu munasibetimi kapriz kimi qebul edir, ne

[1] 2 3 ... 8 >>