vaxtsa barishacagimiza umid besleyirdi.
Iyun ayinin sonu Bakiya qayitmaq mene yaxshi gelmishdi. Bagda butun gunu aciq hava altinda kitab oxuyar, tez-tez denizde cimer, gunesh altinda qaralardim. Bu muddetde anam da meni mecbur edib salona aparmish, "bu gorunushle menim yanimda gezmene utaniram. Baxan deyer ki, senin anan yox, qizinam” deyib meni danlayirdi. Heqiqeten, anamin baximliligi sayensinde qizim olmasa da, tam bacima oxshayirdi. Bakida oldugum muddetde menim ucun en cetin shey Esya xala ile qarshilashmaqdi. Ozumu bu gorushe hazirlasam da, asan olmayacagini bilirdim. Mamam:
- Sen istesen, deyerem, sen burda oldugun muddetde bize gelmesin, qarshilashmayasiniz,- dese de, bunun munkunsuzluyu basha dushurdum. Hasar qonshumuzdu, hem de anamin yaxin refiqesi idi- duzdur, Rufatla aramizda olanlardan sonra evvelki semimilik, yaxinliq azalmishdi. Anam olanlarda Esya xalani da gunahlandirirdi, Rufatin meni sevmediyini bile-bile menimle evliliye tekid etmesini bagishlaya bilmirdi.
Esya xala menim burda oldughumu eshidib bagha geldi. Meni gordukde teeccublenmishdi, bele deyishdiyimi, nenem demishken, "bir deri, bir sumuk” qaldigimi gozlemirdi, hem de evvelki delisov , deyib-gulen Nigar evezine qarshisinda tam bashqa bir insandi. Meni qucaqlayib,
- Bagishla. Sonunun bele olacaghini fikirleshmemishdim.
Eynile Rufatin sozleri idi, bu da meni diksindirmishdi. Qollarini ayirib sadece "bilirem” demekle kifayetlenmish, yene bu haqda danishmaq istedikde, "men o meseleni coxdan baglamisham. Esya xala, xahish edirem bir de acmayin” demishdim.
Etrafimdaki insanlarin menim haqqimda pichapich etdiklerini bilirdim, evliliyim cemi 8 ay davam etmesi, sonra tez bir shekilde ayrilmaghimiz cox soz-sohbet yaratmishdi, qulaghima "goresen, ne gunahi oldu ki, bele ayrildilar?”sozleri catirdi. Anam bu sozleri ozume derd etdiyimi gorende mene fikir vermemeyi meslehet gorur, "Onsuz da NY-da yashayirsan, burda yashamirsan ki. Qoy ne isteyirler, danishsinkar. Biz ki, meselenin ne yerde

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>