oldugunu bilirik” deyib meni sakitleshdirirdi. Onsuz da istenilen shekilde insanlarin agzini yumaq olmur, her ne olsa, danishacaqdilar, muxtelif mulahizeler ireli surecekdiler.
Bakida gunum her ne qeder xosh kecse de, NY-a qayitdiqda icim rahatlamishdi. Burani, dogrudan da, evim hesab edirdim, heyatimin yerde qalaninin bura ile baghli oldugunu bilirdim.
Iyulun ilk heftesi idi. Qarshidan 4 Iyul ABSh-in musteqillik gunu ile bagli uzun week-end gelirdi. Ishde her kes bu gunlerle bagli planlar qurur, sheherkenari hara ise getmeyi planlashdirirdilar. Nik meni de oz dostlari ile beraber 3 gunluk Illinoysa getmeyi teklif etse de, razilashmamishdim. Planim bu 3 gunu evde qalmaq, bir az yir-yigish etmek, eyni zamanda shopping gedib yeni paltarlar ve kitablar almaq idi. Meshgul ish rejiminden sonra sakitcilye ehtiyacim vardi. 4-cu gun axsham Leyla mene zeng vurub,
- 6-ci gun bize gelirsen de?- dediyinde teeccublenmishdim.
- Yox, niye ki? Nese olub?
- Nece unutmusan Sofiyanin ad gununu.
Dogurdan, nece men Sofiyanin ad gununu unuda bilerdim?! Problemlerim mene etrafdaki insanlarla baghli her sheyi unurdurmushdu. Sofiyani cox istesem de, evvel imtina etdim., hediyyesini catdiracagimi, novbeti gunlerde gelib bash cekmeyi soz versem de, Leyla menden asan-asan el cekesi deyildi.
- Ayib deyil senincun? Ne vaxta qeder insanlardan bele qacassan? Sofiyanin hele agli kesmir, amma Aylin her gun seni sorushur. Her defe "Nikki hardadir?” deyir. Bashqa hec ne eshitmek istemirem, bize geleceksen, vessalam.
Leyla o qeder danishirdi ki, mene soz demeye imkan vermirdi. Onun sozlerinde sonra ozumu gunahkar hiss edirdim. Leyla duz deyidi: bu muddet erzinde ortaq tanishlardan qacirdim, hec kesle uz-uze gelmek, kimini sual, kiminin teselli dolu baxishlari ile qarshilashmaq istemirdim. Leylagile getmekle hemin insanlarin ekseri ile rastlashacaq, onlarin suallarin acavab vermeil olacaqdim. Hele de buna hazir deyildim. Hem de orda Rufati gore bilerdim ki, bunu da istemirdim.
Leyladan:
- O

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>