evvelkilerden hec de az deyildi.
Boshanmish qadinlar haqqinda cox melumatim yoxdu: anam, nenelerim, xalalarim, bibim, refiqelerim- hamisi kifayet qeder xoshbext aileye sahib idiler; elbette, evin, ailenin sirrini bilmek olmur, herenin shkafinda oz skeletleri var, amma her halda uzde xoshbext kimi gorunurduler. Etrafimda canli boshanmish qadin numunesi yox idi. Buna gore de mulahizelerimi ondan-bundan eshitdiklerime, jurnallarda, kitablarda oxuduqlarima esasen qururdum. Ve bu kitablar, jurnallar hamisi bir shey deyirdi: vaxt her sheye caredir, yaralar zamanla unudulacaq. Bes artiq 7 ay kecib olanlardan. Men niye unutmuram?! Belke, qaydalara istisna idim?!
Bazar gunu seher gozlediyimden daha sakit oyandim. Baxmayaraq ki, gece mashinda, sonra ise evde yungul isterika kecirdim, amma seherisi kut aghridan bashqa bir shey hiss etmirdim, beynim de son derece aydin idi.
Pijamalarimi deyishmemish, her seherki yoga rutinimi etmemish, yemek yememish ilk ishim shkafimdan boyuk qutunu getirmek idi. Qutunun ichi menim Rufatla shekillerimle dolu idi. Ne ecebse, papam evimi yerbeyer edende bu qutuya fikir vermemishdi; icinde nelerin oldughunu bilse, eminem, coxdan atardi.
Vaxtile shekil cekmeyi, elece de cekdirmeyi cox severdim; hec bir aile yigincaghimiz menim fotoaparatimsiz otushmezdi. Rufatla aile quranda da bu adetime sadiq idim. Herden zarafatca Rufat "Niqulya, besdir, at o aparati bir qiragha" deyirdi. Bu sebebden 8 ayliq davam eden aile heyatim boyu yuzlerle birge shekillerimiz vardi: nishanimiz, toyumuz, Floridada bal ayimizdan, men ilk defe Rufat ucun yemek bishirerken, Rufatin mene aldighi gul buketi, ilk defe yogha ile meshgul olmagha calisharken, Rufat qucaginda laptop cox meshgul iken, budur, bezi shekiller Leylagilden idi: Rufat menle, Rufat Sofiya ile, Rufat Turalla futbol izlerken, Rufat barbekyu ederken... Rufat..Rufat..Rufat her yerde.
Shekillere baxdiqca bir de hemin gunlerin geri gelmeyeceyine teessuflenirdim. Qerara gelmishdim. Bu gun butun bunlara son

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>