sebebden axsham saat 9-da ishden yene en son men cixmishdim. Kuce insan elinden qaynayirdi. Nyu-Yorkun bu izdihamini sevirdim.
Bir nece addim getmishdim ki, arxamdan kiminse meni caghirdighini eshitdim. Bashimi cevirdiyimde bu, Eldardi. Ilk evvel fikir vermeyib yoluma davam etmek istedim, amma elime yaxshi furset dushmushdu, ozunu yigishdirmasini demek ucun bundan daha yaxshi vaxt olmazdi. Ona gore de kucenin ortasinda ayaq saxlayib yaxinlashmasini gozledim.
- Siz hemishe ishden bele gec cixirsiniz? Bir ara umidimi itirmishdim, dedim, yeqin, hec qurtarmayacaq ishiniz.
Hec ne demeyib uzune baxirdim, sozunu hara getireceyini gozleyirdim.
- Bir hefte boyunca zenginizi de gozledim, zeng etmediniz.
- Aaa.. siz hele bir zeng de gozleyirmishsiniz. Bilmemishem. Bashqa?
- Elbette, gozleyirdim. Men sizin platyeniza gore uzr istedim, amma siz hele de mene uzr borclusunuz.
- Basha dushmedim, ne uzr?
- Koyneyime gore, elbette ki. Ele bilirsiniz yadimdan cixib?
- Siz hemishe bele uzlusunuz, ya indi menimle zarafat edirsiniz?
- Ya siz hemishe bele sertsiniz, yoxsa ancaq meni gorende bele davranirsiniz?
Bu sozunun ustune nese deyecek bir shey tapmamishdim. Bele insanlarla danishmaghi, mubahise etmeyi sevmirdim. Ona gore de sadece "bundan sonra meni narahat etmeyin, ne gullerinizle, ne de ki, ozunuzle” deyib yoluma davam etdim.
Ishim birbasha insanlarla ishlemeyi ehate etdiyindan, onlarla adeten yaxshi dil tapardim. En cetin, en telebkar mushteri ile de sonunda ortaq mexrece geler, ozumu onlara sevdirerdim. Eyni zamanda men de her cur insanda sevilmeli bir cehet tapmagha chalishardim. Cox nadir hallarda hansisa insan mene ilk baxishdan xosh gelmez, ve bu munasibetim daima davam ederdi. Eldar da bu nadir insanlardan idi.
Nyu-Yorkda havalar getdikce isinir, ish yoldaslarimin heresi oz tetil planlarindan danishirdi. Keti de bir terefden meni Tennesiye devet edirdi. Duzu, yanvar-fevral aylarinda en depressive anlarimi orda kecirdiyimden yeniden Tennesiye
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç