MEHSETİ
Afa.Q
Bölüm 5.
Mehseti.
-Sen....
-Qaqaş yalvarıram söndürme..... Sene çox ehtiyacım var.
-Bunu 4 il evvel, qarşıma keçib evlenmek istediyini dediyinde düşünmeli idin.
-Bilirem esl axmaqlıq etdim ancaq yalvarıram menden üz dönderme. Sizden başqa kimim var ki, yalvarıram qaqaş 4 ildi arxam dayağım dediyim qardaşımın sesine bele hesretem..... Çox darıxıram siz olmadan
-Yaxşı ağlama.... Ne olub?
-Babek 4 ildi yoxdu.
-Bunu bilirem.
-Sen?..... Kim dedi?.... Hardan bilirsen?
-Nedi? Uzaqdayam deye seni nezaretsiz qoyacağımı düşünürdün?
-Qaqaş.....
Artıq hönkürmeyime mane ola bilmirdim. Qardaşımın meni atmadığını bilmekle sanki dünyalar menim olmuşdu.
-Yalvarıram Bakıya gel qaqaş.
-Seni uzaqdan izlemeyim, bağışladım demek deyil. Atamın seni mecbur etdiyini bilirem amma mene güvenmedin evlenmek istediyini dedin. O itin..... Babekin ne zibil olduğunu bildiyim üçün evlenme dedim amma sen, atamın sözüne emel etsem meni sever düşüncesi ile özünü oda atdın.
-Sen her şeyi bildiyin halda meni niye bağışlamırsan?
-Mene güvenmemeyini hezm ede bilmirem.
Haqlı idi güvenmemişdim... Sehv etmişdim, etdiyim sehvin cezasınıda artıqlamasıyla ödeyirdim.
-Bugün Sayifi polis merkezinden götürdüm.... Ne edeceyimi bilmirem, qorxuram. Babek ucbatından ona nese olsa özümü heç vaxt bağışlaya bilmerem.
-Qorxma men izin vermerem nese ola.
Bu sözleri eşitmek bele menim içimi olduqca rahatladırdı
-Qaqaş atamgil necedi?
-Yaxşıdırlar. Balaca kafe açıblar, işleyib özlerini dolandırırlar.
-Bağışla meni qaqaş yalvarıram bağışla.
-Yaxşı Qaram bu haqda düşünecem, indi işim var... Helelik.
Telefonu söndürdükden sonra bir müddet ekrandan gözlerimi çeke bilmedim. Qardaşım mene uşaqlığımızda olduğu kimi yene Qaram demişdi ve menimle xoş danışmışdı, en esası ise küs olmasına baxmayaraq meni tek qoyub, arxasını dönmemişdi. İnana bilmirdim, onun menle sert danışacağını gözleyirdim hetta özümü buna hazırlamışdım ancaq canım qardaşım bunu etmemişdi. İçimden avazım yetdiyi qeder

[1] 2 3 ... 5 >>