qışqırıb yatağın üstünde atdanıb düşmek keçirdi. Başımı yelleyib bu fikri beynimden qovaraq yerime uzandım. Biraz evvel aileme olan hesretimden ve kederimden ağlayırdım, indi ise sevincimden ağlayırdım. Qardaşım canım qaqaşım, içim içime sığmırdı heç yuxumda gelmirdi. Özümü dünyanın en yenilmezi hesab edirdim. Bu an terif olunmaz bir sevinc yaşayırdım. Qardaşım Azad 4 ildir ki, Türkiyenin İzmir şeherinde yaşayır ve tikinti ile meşğul idi. Gece o qeder sevincli idim ki, ne vaxt yuxuya getdiyimi bilmirdim. Seherin ilk saatlarında oyandığım zaman özümü çox xefif hiss edirdim sanki çiyinlerimden ağır yük götürlmüşdü. Üzümde ki, axmaq gülüşle hazırlaşıb işe geldim. İstixanada günlük işlerimi tamamlayıb ofise keçdim. Başım senedlere o qeder qarışmışdı ki, qapının sesine başımı qaldırmadan "gel" deye seslendim.
-Mehseti xanım sizi görmek isteyen var.
-Gönder içeri.
-Salam qızım.
Eşitdiyim nürani sese başımı qaldırıb qapıda dayanan, 65-70 yaşlarındakı qadına baxdım. Tam yaşına uyğun amma olduqca zövqle geyinmiş qadının üzündeki pozitiv gülümsemeni görünce qeyri ixtiyari mende gülümsedim.
-Salam. Buyurun.... Mehri bize çay getir.
-Qızım men "....." otelin sahibinin nenesiyem. Adım Ezizedi
-Şad oldum nenecan, mende Mehseti.
-Ne qeşeng adın var.
-Çox sağolun. Seher güller gönderilib, nese problem yoxdur ki?
-Yox qızım men başqa şey üçün gelmişem.
-Buyurun.
-Biz uzun müddetdir ki, Moskvada yaşayırdıq ona göre evin heyeti çox solğun, cansızdı. Düzdü müveqqeti burdayıq amma men vetenimden daha da uzaq qalmaq istemirem. Tez tez gelecem, isteyirem ki geldiyim zaman etraf gül çiçekli olsun, canlı olsun. Otelde güllerinizi gördüm çox beyendim, çox üreyime yatdı. Nevemde meni bura yönlendirdi.
Ezize xanım o qeder şirin danışırdı ki, ne danışdığından asılı olmayaraq saatlarca dinleye bilerdim. Onu bura mehz Qabilin gönderdiyini eşitdiyimde sebebsizce bir ürperti keçdi bedenimden. Kaşki özüde gelerdi fikri keçdi bir anlıq beynimden.
-Çox sağolun nenecan... Deyin görüm

<< 1 [2] 3 4 5 >>