MEHSETİ
Afa.Q
Bölüm 6.
Mehseti.
Sayifi yatırdıqdan sonra otağıma keçib yatağa uzandım. Düşünmekden gözüme yuxu getmirdi, daha doğrusu bugün Qabil ile yaşadıqlarımı düşünmekden. Men heç uşaqlığımda bele bu gün eylendiyim qeder eylenmemişdim. Qabilin gülüşleri, güldüyü zaman simasında yaranan şıltaqlıq biran bele ağlımdan çıxmırdı. Mene baxdığı anlarda özümü tamam itirirdim, aramızda qeribe bir çekim qüvvesi var idi. Mene göre bunun tek sebebi 7 il evvel aramızda yaşanan o yarımçıq tanışlıq idi. Ezize neneni çox sevmişdim ona göre hefte sonu Sayif ile beraber qonağı olacağıma söz vermişdim. Nedense bu qonaqlıq üçün çox heyecanlanırdım...
2 gün ötmüşdü ve bu gün hefte sonu idi. 2 gün boyunca Qabil biran bele ağlımdan çıxmamışdı. Mene ne olduğunu heç anlamır, onu düşündükce qelbimde yaranan heyecanı ve tehlükeli bir şeylerin baş vereceyi hissini başa düşe bilmirdim. İşe gelib günlük işlerimi yekunlaşdırdıqdan sonra eve dönüb hazırlaşmağa başladım. Dalğalı saç mene yaraşdığı üçün, yene eyni model düzeltmişdim. Her zaman olduğu kimi geyim seçimim sadelikden yana idi, qara şalvar ağ koynek. Sayifi hazırladıqdan sonra metbexe daxil olduq.
-Ana keşke sizde gelseydiniz,
-Yox qızım siz gedin, menim soyuq deymem tam keçmeyib yatıb dincelmek isteyirem.
-Yaxşı ana nece isteyirsiz.
Sayifi götürüb taksiye oturaraq Ezize nene gilin evinin yolunu tutduq.
Çatdığımız zaman artıq güneş batmağa hazırlaşırdı ve men maşından enib göy üzüne boylanmağa başladım çünki Yaz payız aylarında axşam üstü bir başqa olurdu. Güneş batmağa hazırlaşarken etraf qızılı bir renge boyanırdı. Bu reng insanı hem hüzüne qerq edirdi hemde qeribe bir rahatlıq bexş edirdi. Bilmirem belkede bir tek men, yaz payız aylarını sevdiyim üçün bucür hiss edirdim.
-Ana.
Sayifin sesine düşüncelerimden ayılıb gülümseyerek eliden tutdum ve içeri daxil olduq. Qapını döydüyüm zaman xadime açıb bizi gören kimi Ezize xanımı sesledi. İçeri keçer keçmez zaldakı hazırlıq, nezere çarpırdı.
-Salam, biz geldik.... Necesiz

[1] 2 3 ... 6 >>