Ezize nene?
-Xoş gelmisiz gözel qızım. Yaxşıyam, sözümü yere salmayıb geldiyin üçün daha yaxşı oldum.
-Sağolun.... Tanış olun, bu yaraşıqlıda menim oğlum Sayif.
-Ay Allah saxlasına balam.
Ezize nene meni daha sonra ise eyilerek Sayifi öpüb bağrına basdı.
-Eynen Qabilin körpeliyine benzeyir.
Eşitdiyim söze çox qeribe olmuşdum. Utanarq gözlerimi evde gezdirdiyimde cürbecür yemeklerle bezenmiş masaya görüb qaşlarımı düyünledim.
-Nenecan ne çox eziyyet çekmisiz.
-Eziyyet deyil qızım. Uzun zamandır bu evde qonaq qebul etmirdim.
Divanda eyleşib söhbetmize davam etmeye başladıq.
-Nenecan burda qohumlarınız yoxdu?
-Çoxusu xarici ölkelerdedi, burda yaşayanlardan bezilerini gedib gördüm.
Söhbet ederken vaxtın nece keçdiyini anlamamışdıq ve hava tamam qaralmışdı. Qapı döyüldükden sonra dehlizde Qabilin sesini eşitmeyimle ürek ritmimin süretini artırması bir oldu. Onun zala daxil olduğun anlasamda başımı qaldırıb baxa bilmir, gözlerimi otaqda gezdirirdim. Bu yaşadığımın ne olduğunu, niye bucür hiss etdiyimi heç cüre anlamırdım.
-Xoş gelmisiz.
Qabilin gülümseyen simasını gördüyümde mende gülümsedim.
-Çox sağolun.
-Uşaqlar masaya keçin.
Ezize nenenin sesini eşidib masaya keçdik.
-Ezize sultan yemekler möhteşem görünür.
Qabilin her zaman bele şen, heyat dolu olması çox gözel idi. Pozitiv enerjisi qarşısındakı insanı ruhlandırırdı. Şen abu havada lezzetli yemeklerden dadmağa başlamışdıq.
-Mehseti ne yaxşı eledin gelmekle, meni çox sevindirdin qızım. Doğrusu israrıma dayana bilmeyib yalanda "gelerem" dediyini düşünmüşdüm.
-Heç ele şey olar? Sizi heqiqeten çox sevdim.
-Ele mende seni. Genclerle bir arada olmağı sevmirem amma sen başqasan.
-Çox sağolun nenecan.
-Qızım keşke qaynananıda getirseydin?
-Teklif etdim, bu yaxınlarda berk soyuqlamışdı hele tam keçmeyib ona göre evde qalıb dincelmek istedi.
-Nöbeti defe Bakıya gelişimizde onu da getirersen.
-Nece isteyirsiz.
Qabilin baxışlarını ara bir üzerimde hiss etsemde ona teref baxmamağa çalışırdım. Belece

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>