idik ki, hetta onun nefesini duyurdum. Ürek döyüntülerimin qulaq batırıcı sesi heç xoşuma gelmirdi, bu hisler mene yad idi. Özümü ele alıb maşından endim ve binaya doğru addımladım. Binanın girişine çatıb arxaya döndüm, Qabil Sayifi bağrına ele basmışdı ki, qeyri ixtiyari gözüm doldu. O, mükemmel ata olacaqdı.
-Olar şeklnizi çekim?
Qabilin gülümsemesi ile tez telefonu çıxarıb kamerayı açdım. Bunu niye etdiyimi heç bilmirdim, sadece bu anı ölümsüzleşdirmek isteyirdim. Sayifi tekrar alıb sağollaşaraq eve qalxdım. Şefiqe ana yatmışdı, Sayifin üzerini deyişib yatağına yatırdıqdan sonra otağıma keçdim. Üstümü deyişib güzgü qarşısında dayandım. Qabilin baxışı gülüşü, gülerken gözlerinde yaranan ışıltı bir an ağlımdan çıxmırdı. Eslinde onu bu qeder düşünmeyim heç düzgün deyildi, şertler ne olur olsun men evli bir qadın idim. Bu güne kimi adıma leke getirecek heç bir sehvim olmamışdı ona görede bu hereketi özüme yaraşdırmırdım. Bu böyük sehv idi, men bunu nece ede bildim? Bundan sonra Qabil ile aramızdakı mesafeni qorumalı idim, düzdü onun mene qarşı heç bir "addımını" görmemişdim ancaq o subay bir kişi idi, ele bu sebebden ondan uzaq durmalı idim. En doğrusu bu idi. Ele bu fikirlede yatağa uzanıb gözlerimi yumdum.
Seher oyanıb hazırlaşaraq metbexe keçdim. Şefiqe ana çoxdan oyanıb süfreni hazırlamışdı.
-Mehseti axşam qonaqlığınız nece keçdi?
Axşam olanları xatırladığımda yanaqlarımın alışıb yandığını hiss etdim.
-Yax... Yaxşı idi.
Sesim titreyerek gücle sözümü deye bilmişdim. Loxmalarım boğazıma dizilirdi zorla udub, işe getmek üçün ayağa qalxdım. Şefiqe ananın üzüne baxmağa cesaretim çatmırdı, utanırdım ondan. Sağollaşaraq evden çıxdım, Sayifi baxçaya qoyub işe geldim. Fikirlerim o qeder qarışıq idi ki, iş yerinin önünde dayanan adamların ferqine, onlardan biri qolumdan tutduğunda vardım.
-Siz kimsiz?..... Bu ne cüret?
Qolumu geri çekib qezeble qarşımda dayanan 2 nefer iri yarı adama baxdım.
-Babek beyin salamı var. Bundan sonra sizin qorumalarınızıq.
-Menim

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>