miqyasında cereyan etmesi kimi minlerle hadise her şeyin sonlu olmasına dair ulduzlar qeder böyük, güneşler qeder parlaq delillerdır. Bu da heqiqetdir ki, bir şeyin sonu varsa, bir başlanğıcı da mütleq olmalıdır.

Demek ki, her şeyin başlanğıcda var edilmesi Yaradanı gösterdiyi kimi, ölüb getmesi de Onun, yeni Yaradanın evvel ve sonunun olmamasına delalet edir. Çünki başlanğıcı olanın bir gün son çatacağı tebii olduğu kimi, evveli olmayanın da sonunun olmamasıı zeruridir. Onun üçün de bizler maddi olan ve maddeden emele gelen her şeyin bu gün var olsa da, sabah yox olacağını düşünürük. Ancaq kainatların tedricen eriyib getmesi, maddenin yavaş-yavaş tükenmesi zahiren çoxlarını aldadır ve olduqca leng ve aheste cereyan edir. Halbuki, yavaş-yavaş da olsa, qedimden inkişaf edib genişlenen dünyalar bir gün yığılacaq, kiçilecek ve silinib gedecekdir. Beli, madde bu gün var olsa da, müeyyen pozitiv neticelerden de anlayırıq ki, getdikce başqalaşır. İndi bunu yene bir qatar misalı ile izah etmeye çalışacağam:

Ferz edek ki, İzmirden herekete başlayan bir qatar 50-55 km. uzaqda olan Turqutlu istiqametine doğru gedir. Hereket zamanı qatarın süreti saatda 55 km-dir. Buna göre de qatarımız bu mesafeni ancaq bir saata gede bilecek. Tutaq ki, bu süretle yarım saat irelileyen qatar yolun qalan hissesinde süretini tam yarıya endirir. Demeli, yolun helelik qet edilmemiş 27,5 km-lik mesafesi qalmışdır ki, süreti yarı-yarıya azaldan qatar bu 27.5 km-in ancaq yarısını yarım saatda qet ede bilecek. Bu süretle hereket eden qatarın yarım saat getdikden sonra yene süretini yarıya endirdiyini düşünek: Geriye qalan qismin yarısını da yarım saatda qet ede bilecek. Belece, her yarım saatda bir süretini yarıya qeder azaldan qatar, sanki, heç vaxt Turqutluya çatmayacaq. Amma bu düşünce yanlışdır. Eslinde mesafeler qet edilecek ve qatar stansiyaya mütleq çatacaqdır. Ancaq bu süretle hereket edilerken insan ele düşünür ki, ora heç vaxt çata bilmeyecek.

Bunun kimi, madde de parçalanmağa

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>