Aliye bagçada bacıları ve qonşu qızlarla deyib gülür, zarafat edirdi. Qızların sesi her yanı bürümüşdü. Bu sesler sanki tebietle hemaheng idi. Her yan yamyaşıl ve gül-çiçekliK idi. Qızların ve quşların sesi bu gözelliyi daha da artırırdı. Aliyegilin heyeti qızılgüllerle dolu idi. Bu gülleri Aliye atası ve bacıları ile birlikde ekmişdiler. O zaman qızlar hele balaca idiler. İndi qızlar da, güller de böyümüşdü.
Qızlar böyük gilas agacının altında oturmuşdular. Deyib-gülür, şenlenirdiler. Aliye evin üçüncü qızı idi. Böyük qızlar aile qurmuş, evde iki qız qalmışdı. İndi böyük bacılar da ata ocagında idiler. Böyük bacı Leyla balaca qızı Severle birlikde gelmişdi. İknci qız Sevinc ise hele yeni köçmüçdü. Qızların da bu qeder gülmesine sebeb de ele körpe Sever idi. O, min cür işler görür, xalalarlı da ugunub gedirdiler.
Aliye qıvrım saçlarını yuyub daramış, küreyine tökmüşdü. Saçları ag üzüne bir gözellik verirdi. Qonur qaynar gözlerinden sevinc yagırdı. Heyatın yalnız xoş üzünü görmüş bu qız daim gülerüz, şaqraq gülüşlerile evlerini canlandırardı. Hele kimseye könül vermemişdi. Ata ocagında heyatının qaynar genclik illerini yaşayırdı. Orta mektebi bitirse de, atası o biri qızları kimi onu da ali tehsil almaga qoymamışdı. Ata qıymamışdı ki, gözel qızlarını evinden, gözünden uzaga düşsün.
El-obada Aliyeni beyenen cavanlar da, analar da vardı. Bir iki elçi de gelib- getmişdi. Amma bunların heç biri Süleyman kişinin üreyine yatmamışdı. Qızına her yetene layiq bilmezdi.

Son günler qulagına çatan söbete göre Kerim kişinin heyat yoldaşı Sona Aliyeye oglu Rehman üçün elçi gelmek isteyirdi. Süleyman kişi Kerimi yaxşı tanıyırdı. Kendde hamı ona hörmet edirdi. Öz emeyi ile dolanan bir adam idi. Bir az yolşdaşını zabiteli söyleyirdiler, amma Süleyman kişi bu xüsusiyyeti de lazım gelende ailede lazım olan xüsusiyyet kimi qebul edirdi. Bu fikirler içinde düşüncelere qerq olan ata qızlarının şen qehqehelerini eşidib ferehlendi.
Şefiqe xanım hayat yoldaşının heyetde tek oturub

[1] 2 3 >>