acıgı tutacaq. Onun ise evlenmek heç ağlına da gelmirdi. Üreyinde acı bir sıxıntı var idi.
Sona xanımgilin evinde şadyanalıq idi. Kende ses düşmüşdü, Rehman evlenmeye gelir. Rehmanın bacılarının el-ayagı yere deymirdi. Sona xanım biş-düş elemiş, çeşid-çeşid yemekler hazırlamışdı. Qoyunlar kesilib, kabablar hazırlanmışdı. Süfreler bezenmişdi. Heyetde qurulan stolların etraına qohum- qonşular eyleşmişdi. Hamı Rehmanı gözleyirdi. Qardaşı Salman onu qarşılamaga getmişdi. Sona xanımın böyük gelini Rena da sevincle qulluq edirdi. Lakin onun bu sevincinin üstüne bezen qaynanası Sona xanımın kinayeli baxışları kölge salırdı.
İller önce onu da bele şadyanalıqla bu eve gelin getirmişdiler. Lakin çox keçmemişdi ki, Sona xanımla gelini arasında ziddiyet başlamış, Kerim kişi böyük oğluna ev tikib ayırmışdı. Ona göre de, indi Rena burda qonaq kimi herlenirdi. Yeni Sona xanımın üzündeki o kinaye, onu serbest olmaga qoymurdu.
Uzaqdan maşın sesi eşidildi. Hamının nezerleri küçeye zillendi. Gelen Salman idi. Maşın düz qapının agzında dayandı. Qardaşlar maşından düşdü. Hamı Rehmanla görüşmek üçün ona sarı geldi. Sona xanımla Kerim kişi hamıdan qabaqda idi. Ana balasını bağrına basdı. O üzünden, bu üzünden öpdü, qoxladı, özünden aralayıb üzüne doyunca baxmaq istedi. Kerim kişi:
-Ay qız, bir imkan ver biz de görüşek, dedi.
-Ay Kerim, darıxmışam axı balam üçün, qoy görüm bir necedir.
Kerim kişi oglunu qucaqladı. Üreyinden qeribe bir kövreklik keçdi. Oglu yeke kişi olmuşdu. Onu qardaşı Cemile benzetdi. Cemil Böyük Veten müharibesine getmiş, geri dönmemişdi. Odur ki, sanki qardaşının quxusunu, tesellisini oglu Rehmanda tapdı. Gözünün nemini, qelbinin qemini hamıdan gizletdi. Qonaqlar, hamı Rehmanla görüşdü, Rehmanın bacıları sevincle onun boynuna sarıldılar. Gelinleri Rena gelib kiçik qardaşı kimi onu bagrına basdı. Rehman hörmetle onu qucaqladı.
Gelenler şadyanalıqla yeyib-içib getdiler. Almaz güle-güle qardaşının yanına geldi.
-Nay-na-nanay, nay-na-nanay, ay qaqa, toyundur e,

<< 1 [2] 3 4 >>