O sanki çalınan musiqini, deyilen sağlıqları eşitmirdi. Anası onu sanki bir düyüne salmışdı. O, bu düyünün ucunu heç cüre tapa bilmirdi. Aliyenin gözelliyi ve mesumluğu onun qelbini titretmişdi. Bir an heyatın anlarını geri çevirmek, heyata yeniden başlamaq istedi sanki. Keçdiyi, seçdiyi yolun ne qeder sehv oldugunu indi anladı. Dogrudur Tanya da gözel idi. Hetta gözel ana idi. Elinden her iş gelirdi. Rehmanın pal-paltarının seliqesine, temizliyine fikir verir, lezzetli yemekler bişirirdi. Lakin, bu gün Aliyede gördüyü o saflıqmı deyim, ya doğma yurdun nuru, şefeqimi deyim, onu daha gözel, daha qelb oxşayan gösterirdi. Odur ki, Rehman bir an bele özünü düşüncelerden ayıra bilmirdi. Bir yandan da, oglu Ruslan gözünün qabagından getmirdi.
Toy öz axarında davam edirdi. Qohumlar, dostlar reqs edir, şenlenirdi. Aliye de özünü itirmişdi sanki. Üreyinde dolaşan qeribe bir istilikden yaxa qurtara bilmirdi. Sanki, ayaqları yerden üzülmüşdü. Rehman şekildekinden daha yaraşıqlı, boylu-buxunlu idi. Birce defe qarşılaşdıgı o baxışlar sanki onu sehirlemişdi. Eve geden kimi bu evliliye razılıgını bildireceyini düşünürdü.
Qızlar Aliyeni reqse devet edirdiler. Hemişe şen, şaqraq gülüşlü, serbest olan Aliye sanki mesum, sakit bir qıza çevrilmişdi. Reqs etmeye utanır, qızlardan uzaqlaşmaq isteyirdi. Lakin qızlar ona aman vermeyerek, ortalıga çekdiler. Reqs etmeye başladılar. Ortada oynayan qızları gözaltı eden oglanlar da, öz sevdiyi qızlara hesret dolu bir sevgi ile baxır, bele bir toyun onlar üçün de çalınacagı günün tez gelmesini arzulayırdılar. Aliye reqs ede bilmir, heyecandan sanki bogulurdu. Rehman oturdugu terefe göz altı baxdı bir an. Rehman heyranlıqla ona tamaşa edirdi. O özünü itirse de üreyi sevincle çırpınmaga başladı. Özünü dünyanın xoşbexti hiss etdi.
Qardaşlar maşında eve gelirdiler. Salman qardaşını getdiyi veziyyetde görmürdü. Sanki qardaşı deyişmiş, kövrelmişdi hetta. Bıgaltı qımışaraq dedi:
-He, qardaşım, qızı beyendinmi? Görürsenmi, elimizin-günümüzün su

[1] 2 3 ... 6 >>