sonası kimi nece gözel qızları var? Sen de gedib yapışmısan Tanyadan. Gel sen razı ol. Heç qayıdıb getme de. Heç yerini de bildirme. O qeder bele şeyler olur ki.öSen de onlardan biri. Evlenersiniz,ögül kimi öz milletimizden övladların olar.
Rehman tutqun halda:
-Düşünmeliyem, qardaş. Bu asan mesele deyil. Menim vicdanım buna yol vermez. O gözellikde, o saflıqda qızı men bedbext ede bilmerem. Evvel-axır eşidecek bu işleri. Yazıq deyilmi? Yox, men buna razı ola bilmerem.
-Sen yene terslik edirsen. E, hardan bilecek? Bunu buralarda ozümüzden başqa bilen yoxdu. Sen de cavan, yaraşıqlı, imkanlı oglan. Minneti olsun, senin kimi oglana ere gelecek. E, sen isteyirsen ki, atam bu qoca yaşında esebleşib, beynine qan sızsın? Xalxın qapısına getmişik, fikrimizi bildirmişik. Sen isteyirsen ki, milletin içinde biyabır olaq. Eger o qıza yazıgın gelirse bir onu düşün. Camaat ne deyer, e? Demezlermi gören niye elçi gedib geri durdular. Rehman qızda ne eyer-eksik gördü ki, istemedi qızı. Bundan sonra onu alan olar?
Bu söz Rehmanı ayıltdı sanki. Hetta bir az sevindi de. Ele bil vicdan ezabından xilas olmuş hiss etdi özünü.Axı ,anasıgili o yollamamışdı Aliyegile. Bir de ki, Salman düz deyir. Burda bunu kim bilir ki, evlenerik, bir neçe ay burada qalaram, sonra gedib bir müddet işleyib yene arabir gelerem. Onsuz da, indi hamı beledir. Pislik etmirem ki, evlenirem de. Aliyeye olan maragı, isteyi, qızın gözelliyi bir andaca onu bu cür düşünmeye mecbur etmişdi.
Salman gördü ki, qardaşının üzünde sanki güller açdı. Eve çatdılar. Anası qapının qabagındaca durmuşdu, onları gözleyirdi. Maşın dayandı. Onlar maşından düşüb eve sarı getdiler. Sona xanım onları sual dolu baxışlarıyla qarşıladı. Üzünde qeribe bir tebessüm vardı. Bu tebessüm sanki bir qalibbiyet tebessümü idi. Oglunun halı göz qabagında idi. Aliyenin gözellyinin oglunu ovsunlayacagını bilirdi:
-He, deyin görüm ne xeberle geldiniz?
Rehman anasının üzündeki ifadeden sarsılan kimi oldu. Bir an üreyindeki istek eriyib getdi

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>