sanki. Onun evezine Salman dillendi:
-Ne olsıdı ay ana? Bu oyun-oyuncaqdı beyem. Beyendi qardaşım Aliyeni. Toya hazırlaşın! -Bu xeber Sona xanıma sevincden qol-qanad verdi. Rehmana yaxınlaşaraq:
-Görürsenmi, anan heç sehv addım atar? Bele gözel qızla evlenmek istemezsenmi ay Rehman. Qoy atan da sevinsin. Bu gün sabah bu dünyadan köçende senden nigaran getmesin. Bu neçe illeri senin o Tanya ile münasibetini ona bildirmemişem. Onu esden qorumuşam ki, senin bu günü görüb sevinsin.
Rehman anasına cavab vermeye söz tapmadı. Sona xanım oglunu berk-berk qucaqladı. Lakin, Rehmanın qolu qalxmadı. Düşdüyü veziyyet onu emellice çaşdırmışdı.
Sona xanım heyete girdi, üzünde güller açmışdı sanki. Kerim kişi onun üzündeki sevincden işin yaxşı terefe oldugunu anladı. Bir an üreyi sakitleşdi. O Rehmanın isteyinin eksine getmek istemirdi. Elçiliye de Sona xanımın tekidi ile razı olmuşdu. İndi sakit nefes ala bilerdi. Qorxdugu şey olmayacaqdı.
Rehman qarışıq fikirler arasında çapalayırdı. İki yol ayrıcında qalmışdı. Ne qeder düşünüb daşınsa da, anasıgilin Aliyeye ondan xebersiz elçi getmesi, onun el-qolunu baglayırdı. Üreyi heç cür bu izdivaca razı olmurdu. Sanki üreyi iki yere bölünmüşdü. Bir hisseye Aliye, o biri hisseye Tanya ile oglu Ruslan hakim olmuşdu. Allaha yalvarırdı ki, kaş bu işe Aliye razı olmaya.
Aliye eve geldi. Onu da evde anası Şefiqe xanım sebirsizlikle gözleyirdi. Rehman haqqında qonşular artıq ona xeber getirmişdiler. Yeni, onun toyda olmasından artıq xeberi var idi. Odur ki, qızının ne xeberle geleceyini gözleyirdi. Aliye ilk evvel Sevinc bacısı ile qarşılaşdı. Ele o andaca bacısını berk–berk qucaqladı:
-Sevinc, o çox yaraşıqlıdır! O menim xoşuma geldi, anama denen, men razıyam. -Qızlar her ikisi sevincle bir birine baxdılar, bir de qucaqlaşdılar.
Gözel bir sabah açılmışdı. Göyün üzü ele gözel idi ki, sanki bu nurlu sabah mexsusi olaraq Aliye üçün açılmışdı. O bu gün Sevimli Rehmanı ile nişanlanacaqdı. Bu gün hem böyük elçilik ve üzük taxma merasimi

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>