olacaqdı. Şefiqe xanım bütün tedarükünü axşamdan bitirmişdi. Heyet-baca bezenmiş, stollar heyete düzülmüşdü. Gencler üçün Aliyenin öz elleri ile beslediyi güllü eyvanda stol qurulmuşdu. Aliye tez-tez gelib her şeyin burada yerli-yerinde oldugunu yoxlayır, Rehman ve onun üçün qoyulmuş qoşa stullara baxır, sevincden üreyi titreyirdi.
Son hazırlıqlar görülüb qurtardı. Qız evinden olan qonaqlar artıq öz yerlerini tutmuşdular. Maşın siqnallarının sesi eşidildi. Sona xanım Kerim kişi ile qabaqdakı maşından düşdüler. Rehmanın bacıları, gelinleri Rena ve bir neçe qadının elinde bezekli xonçalarla geldiler. Qalan qonaqlar da, Rehman da maşından düşüb heyete yaxınlaşdılar. Süleyman kişi qapıda qonaqları qarşıladı:
-Salam, xoş gelmisen Kerim. Hemişe siz gelesiniz. Buyurun. -Qalan qonaqlarla da görüşüb onları içeri devet etdi. Sona xanım da eyni qayda ile qadınlarla görüşüb onları içeri devet etdi. Musiqiçiler gözel bir musiqi ile genleri salamladılar. Here öz yerini tutdu. Rehman qohumlardan etrafında Aliyeye sarı getdi. Elindeki gül destesini ona uzatdı. Aliye de bu elindeki güller kimi qıpqırmızı don geymişdi. Üzü güneş kimi şefeq saçırdı.Titrek sesle:
-Salam, Aliye.-dedi. Rehmanla Aliye onlar üçün qoyulmuş stulda eyleşdiler.
Aliye heyecandan titreyirdi. Rehman ise yuxu görürmüş kimi hiss edirdi özünü. Bunu bir gerçek kimi çox çetinlikle qebul edirdi. Lakin Aliyeye baxanda onun gözelliyi qarşısına aciz qalırdı sanki. Bu acizlik ise onu sanki xoşbext edirdi. Qız çox xoşuna gelirdi. Oturuşu, baxışı, gülümsemesi, sanki onun arzuladıgı kimi, tesevvür etdiyi kimi idi. Onun gözelliyinden unutdu bir an her şeyi . Özünü bir an bütün sarsıntılardan azad edib, bu xoşbextliyi tamlıgı ile yaşamaq , duymaq istedi. Arabir gözaltı ona baxırdı. Bu gözeli onamı yazmışdı Tanrım, deye düşünür, sermest xeyallar içinde serxoş olurdu sanki. Aliye de bu gözel hissleri yaşayırdı. Xeyalında belke min defe Rehmanın gelerken ona uzatdıgı çiçeyi ve dediyi sözü xatırlayırdı: ”Salam Aliye” O bu

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>