Aliye. Rehman da bu deyerli varlıgı heç kime vermek ve ya itirmek istemirdi. Aliyesini deli kimi sevirdi.
Sübhün xoş havası, Güneşin zerrin şefeqleri ile birge onların otagına dolmuşdu. Onlar yuxuda idiler. Aliye yuxuda xoşbext bir halda gülümseyirdi. Rehman ise derin bir yuxuda idi. Onlar çox xoşbext görünürdüler. Pencereden esen sübh mehi Aliyeni üşütdü. O gözlerini açdı. Bir an harada oldugunu kesdire bilmese de, Rehmanın nefesini hiss etdi. Ona baxdı, eli ile saçlarını sıgalladı, sonra ona sıgınaraq yeniden şirin yuxuya getdi.
Artıq toydan bir neçe gün keçmişdi. Alye hamının xoşuna gelirdi. Ele bil bu evin qızı idi. Hamı ile şirin söhbet eder, hamıya hörmetle yanaşar, öz işini temiz ve seliqeli görerdi. Sona xanım gelinin işgüzarlıgını, seliqe ve sehmanını beyenir, ona göz qoyurdu. Beyenmediyi birce şey vardı. Rehmanın ona bele vurgun olması. Rehmanın onu bele çox sevmesi. Sona xanım bu qerarı verende bele düşünmemişdi. O ele bilirdi ki, Rehman canderdi evlenib bir-iki güne Rusiyaya qayıdacaq. Lakin deyesen, hele onun getmek fikri yox idi. Hem de Aliyeden bir saat bele ayrı qalmır, hara getse tez eve qayıdırdı. Bu Sona xanımın heç xoşuna gelmirdi.
Aliyenin de bu evde hamı xoşuna gelurdi. Baldızları da, eltisi de, qaynatası da çox mehriban idiler. Tekce Sona xanımda bir qeribe soyuqluq var idi. Bu soyuqluq onlar yalnız qalanda hiss olunurdu. Başqalarının yanında, en çox da eltisi Rena yanlarında olanda Sona xanım yorulub usanmadan teze gelini terifleyir, onunla çox mehriban danışırdı. Bu hal Aliyenin gözünden qaçmırdısa da, anlaya da bilmirdi. Rehmanın Aliye ile mehribançılıgı da Sona xanıma xoş gelmirdi. O bele düşünmemişdi. İnana bilmezdi ki, oglu bu qıza bele baglansın. Ne zaman onlar bir yerde olurdular, Sona xanım bi behane ile onlara mane olur, Rehmanı çagırıb ne ise deyir ve ya harasa yollayırdı. Bunu hele ki heç kim anlamırdı. Hamıya tebii görünürdü. Lakin Sona xanımın üreyindeki dehşetli qısqanclıq yavaş-yavaş özünü gösterirdi

Bu gün Aliyegili

<< 1 [2] 3 4 >>