atasıgil qonaq çagırmışdı. Sona xanım xeberi eşidenden beri, ev-eşiye sıgışmırdı. Bu meclise özü de devet olunduguna baxmayaraq, Aliyenin atası evine ayaq açmasına heç razı deyildi. Odur ki, her kesle esebi danışır, heç neden qanqaralıgı salmaga çalışırdı. Bunlar Rehmanın gözünden qaçmırdı. Birteher qonaqlıq vaxtı çatdı. Onlar yıgışıb Süleyman kişigile getdiler. Onları güler üzle qarşıladılar.Yaxşıca qulluq etdiler,sonra her kese alınmış hediyye dolu çantanı da verib yola saldılar. Meclisde Sona xanım lap az danışdı. Qıpqırmızı olmuşdu. Üzündeki gerginlik hiss olunurdu. Lakin onu esebleşdirecek heç bir öhbet olmamışdı. Sadece olaraq, oglunu bu aileye qısqanır, onların etdiyi her bir hörmete, her qaygıkeşliye esebleşirdi.
Onlar eve geldikden sonra, Sona xanım oglunu bir kenara çekib dedi:
-Beri bax ha, menim arvad terefle oturub duran adamdan zehlem gedir. Agır otur, batman gel. Sizi bir de o qapıdan giren görmeyim. Eşitdin?! Ne qeder ki, men sagam, bu qız o qapıya ayaq basmayacaq.
Rehman mat qalmışdı. Anası niye bele danışırdı:
-Niye, ana? Onlar bize neyleyib ki? Nece adamdılar ki? –Sona xanım esebi halda bagırdı:
-Men sene sözümü dedim!-çevrilib getmek istedi, yeniden geri döndü:
-Özün de hazırlaş, çıx get işinin gücünün dalınca. Aliye burda qalacaq. Sen get işini işle, pulunu gönder, yesin, otursun yanımda.
Rehmanın qan beynune vurdu, qıpqırmızı qızardı:
- Sen bütün bunları menim başıma niye açırsan axı? Menim üreimle, heyatımla niye oyun oynayırsan?
- Men oyun oynamıram, evlenib ailesini burda qoyub geden tekce sen deyilsen. Sabah övladın olanda neyle baxacaqsan, neyle yedirdib içirdeceksen? Get , pulunu qazan, gönder, üç-dörd aydan sonra gelib yene iyirmi gün, bir ay qalıb gedersen. Hamı bele edir. Hem Tanya ile Ruslan tek yaşamasın, burda da gözel-göyçek arvadın olsun. Nedi, pis deyirem?
Rehman bir söz demedi. Yuxarı eve çıxdı. Atası onu perişan görüb yanına çagırdı.
-Ne olub ogul? Niye bikefsen?
-Heç ata, bir az başım agrıyır.
-He, yeqin

<< 1 2 [3] 4 >>