olduğunu ona bildirdi. Yemekden sonra Rehman Tanyanın elinden tutub yanında oturtdu. Her şeyi olduğu kimi ona anlatdı. Tanya üreyinde esebden, qısqanclıqdan ölse de, üzde özünü sakit göstermeye çalışdı. Özünü sakit göstermesine sebeb ise o idi ki, bunu evvelceden anlayırdı. Bilirdi ki,bir gün bu iş baş verecek. Lakin neyin bahasına olursa olsun, buna dözeceyine, Rehmanı elinden buraxmayacağına qerar vermişdi. Odur ki, Rehmana axıra qeder sakit qulaq asdı. Bunu Rehman gözlemirdi. Nehayet Tanya dillendi:
- Ne etmek olar. Valideynlerin bele meslehet görüblerse, bele olsun. Eger sen Ruslanı yene de övladın kimi seveceksense, menimle münasibetini pozmayacaqsansa, men her şeye razıyam Rehman. Teki sen meni terk etme. Teki, biz burda bir yede olaq. Onsuz da men Azerbaycana getmirem. Sen de orda iki aydan artıq qalmırsan. Qoy bele olsun. Teki oğlumuzu bir yerde böyüde bilek. Men yene de seni evvelki kimi seveceyem, qulluğunda duracağam.
Rehman mat qalmışdı. Tanyadakı ona olan bu sevgiye, ondakı böyük üreye heyran olmuşdu. Eslinde o başqa cür olacağını düşünmüşdü, Tanyanın ağlayacağını, belke de evden qovacağını düşünmüşdü. Lakin bütün bunların eksinin baş vermesi onu xeyli sakitleşdirdi. Gözlerini bir nöqteye zilledi. Tanya ona daha da berk sığındı.
Aliye yatağında uzanmışdı. Ağlayırdı. Rehmansız keçen bu gece ona çox uzun görünürdü. Bu iki ayı nece gözleyecekdi, heç özü de bilmirdi.

<< 1 ... 3 4 [5]