telefon danışığına xerclediyi pula heyifi gelerdi. İlk vaxtlar dillenmese de, sonralar Aliyeye söylenirdi:
-Danışanda bir az qısa danışmaq olmur? Daha denen qazandığını da telefona verer. Gelecek de, ne hala qalıfsınız?
Aliye dillenmez, qıpqırmızı olardı.
Tanya ise Rehmana evvelkinden de mehriban idi. Tez-tez Aliyeni soruşar, tezlikle onun yanına getmeyi meslehet görerdi. Bezen Rehman bunun sebebini heç anlamaz, onun bu qeder fedakar olmasının ne ile bağlı olduğunu düşünerdi. Bunun sebebi ise Tanyanın tekliyi idi. Onun anası çoxdan ölmüş, atası ise yaxın vaxtda dünyasını deyişmişdi. Odur ki, bütün bunlar ne qeder ağır olsa da, Tanya dözür, övladını tek böyütmeye qorxurdu. Düşünürdü ki, eger Rehman bizi atmırsa, men ne deyim ondan ayrılım.
Belece bu gelme-getmeler xeyli uzandı. Rehmanın gelişine Aliye sevindi, gedişine Tanya kederlendi ve sonra eksine, Tanya sevindi, Aliye kederlendi.
Rehman qapıdan girende axşamüstü idi. Aliye bağçanı suvarırdı. Ekdiyi gülleri, meyve ağaclarını hamısını suvarıb qurtarmışdı. Ayaqları ve paltarının eteyi su idi. Qapının sesine heyete geldi. Rehmanı görüb hem sevindi, hem de heyret etdi. O bu defe xeber vermeden gelmişdi. Sona xanım qızıgilden gelib heyetde oturmuşdu. Aliyenin bağçada işlediyini görüb danışmağa behane tapmamışdı. Aliye ne qeder temizkar, seliqeli olsa da, Sona xanım onun işini artırmağa bir sebeb tapar, söylenerdi. Kerim kişi bunun üstünde neçe defe onu danlasa da xeyri yox idi. İndi Rehman içeri girende Sona xanım da meettel qaldı. Oğlunun bu xebersiz gelişi onu çaşdırdı. Ayağa qalxıb oğluna sarı getdi:
-Aye xoş gelifsen, anan ölsün, be niye bele qefil gelifsen? Niye xeber vermirdin hazırlıq görek, a bala?-deyerek oğlunu qucaqlayıb öpdü. Sonra qeribe bir baxışla dönüb bağçadan gelen Aliyeye baxdı:
-A bala, bax bu da adamı eşitmir ha. Min defe deyirem, a qızım, bu qeder işleyib özünü yorma. Kim var ki, bu qeder eziyyet çekirsen. Savaxdan giribf o bağçaya suynan oynayır- gözaltı onun yaş paltarlarına baxıb

<< 1 [2] 3 4 5 >>