sözüne davam etdi:- Pal-paltarını isladıb, ayağını isladıb. Deyirem, ay qızım, qoy dursun, sabah suvararsan, denen meni eşidirmi?
Eşitdiyi sözler Aliyeni heyretlendirmedi. O, bu kimi söhbetlere öyreşmişdi. Rehman ise gördüyü menzereden ve anasının sözlerinden heç ne anlamadı. Nece ola biler ki, Aliye kimi anlayışlı bir qız, anasının sözünü eşitmeden axşamın bu çağınacan su işi ile meşğul olur. Lakin Aliye ele bir gözel görkemde idi ki, bu halı ile de ona heyran olmamaq olmurdu. Saçları dağılmış, üst- başı islaq, suda islanmış ayaqları daha da ağ görsenirdi. Rehman ümumi salamlaşaraq yuxarı atasının yanına keçdi. Atası eyvana çıxmışdı sese. Görüşdüler, qucaqlaşdılr. Eve keçdiler. Sona xanım Aliyeye sarı dönüb qezebli sesle dedi:
-Get üst – başını deyiş, özünü ele isladıbsan ki, guya böyük iş görmüsen. Çekeleklerini de deyiş, ayağına corab geyin. Bundan başqa iş gören yoxdu guya!
Aliye telesik paltarını deyişdi ve bişirdiyi lezzetli yemeklerinden süfreye düzdü. Kerim kişi bığaltı gülümseyerek gelinine dedi:
- Ay qızım, seni ağ günler gör. Sayende Rehmanımı tez-tez göresi olduq. Yoxsa aylarla üzüne hesret idik. Aliye gülümseyerek cavab verdi:
- Sağ ol, ata. He, gelib sizi sevindirir.
Kerim kişi gelinin utancaq üzüne baxıb dedi:
- Ele hamımızı, başına dönüm.
Kerim kişi çox ağrıyırdı son vaxtlar. İyne derman da kömek etmirdi. Rehman indi ordakı hekimlerin mesleheti ile atası üçün başqa derman alıb getirmişdi. Kerim kişi iki defe infarkt keçirmiş, lakin hekimlerin kömeyi ile sağalmışdı. İndi ise deyesen daha üreyi sözüne baxmırdı.
Onlar öz otaqlarına keçende artıq Kerim kişi yatmışdı. Aliye Rehmana sığınmışdı. Rehman onu sevib oxşasa da, hem de bir az danlamışdı:
- Niye özüne baxmırsan he? Demirsen, xestelenerem. Ayaqlarını niye isladırsan? Axı seni çox sevirem, Aliyem. İstemerem ki, sen ağrıyasan.- Aliyenin fikri ise başqa yerde idi. O hamile idi. Bunu Rehmana demeye hazırlaşırdı. Rehman ise hele de bayaqkı söhbetini bitirmemişdi. Birden Aliye eli ile onun

<< 1 2 [3] 4 5 >>