dodaqlarına toxundu ve düz gözlerine baxdı:
-Rehman, men hamileyem!-dedi,- heyecan dolu gözleri ile ona baxdı.
Rehman çaşıb qaldı, sevindi, heyecanlandı. Üreyi tez-tez döyünmeye başladı. Lakin indi özünü günahkar hiss etmirdi. Tanyanın ona verdiyi serbestlik ona azad nefes almaq imkanı vermişdi. Artıq heyatını bir yoluna qoymağı bacaracaqdı. Süretle ayağa qalxdı, Aliyeni qucağına aldı, evde hemişekinden daha çox sevgi ile, daha heyecanla fırlatdı, öpdü, oxşadı:
- Aliyem, bu ne xoş xeber oldu. Meni nece sevindirdin. Ay Allah, sene çox şükür! Men xoşbextem, Aliyem!
Onlar geceden xeyli keçenedek söhbetleşdiler. Aliye gözleyirdi ki, Rehman bu defe ”seni de özümle aparacağam” - deyecek, amma demedi . Aliyesini bağrına basıb şirin bir yuxuya getdi...

...Kerim kişi Rehmanın övladını görmeden bu dünyadan köçüb getdi. Sona xanım daha zalımlaşmağa, Aliye ile pis yola getmeye başladı. Lakin Aliye heç vaxt bu barede Rehmana bir söz demirdi. Çünki, Sona xanımdan qorxurdu. Bilirdi ki, dese o ele sözlerle bu işlerin altından çıxacaq ki, Aliye pis veziyyetde qalacaq. Ona göre de susmağı üstün tuturdu.
- Aliyenin hamileliyini eşiden Tanya qısqanclıqdan alışıb yandı. Artıq Rehmanın oğluna olan sevgisinin azalacağından qorxdu. Çox fikirleşib, yene de dözmekde gördü çıxış yolunu.
Aliyenin oğlu olmuşdu. Hamı sevinirdi. Uşaq eynen Rehmana benzeyirdi. Qara gözleri, uzun kiprikleri, qapqara saçları var idi. Lakin saçları eynile Aliyeninki kimi qıvrım idi. Xeberi alan Rehman yene de eve gelmişdi. Axırıncı defe atasının defnine gelmiş, atasının qırxı çıxana qeder burada olmuşdu. Sona xanım bu müddeti neçe defelerle Aliye ile Rehmanı az qala üz-üze qoymuş, olub - olmazla Aliyeni günahlandırıb, Aliyeni Rehmanın gözünden salmağa çalışmışdı. Rehman birteher dözse de, bezen Aliye ile sözleşmişdi de. Onların araları pis olanda Sona xanımın sanki çiçeyi çırtlayır, Rehmana özü qulluq edir, pervane kimi oğlunun başına fırlanırdı. Aliye bele günlerde Allaha yalvarır, sebr

<< 1 2 3 [4] 5 >>