çagırırsan? Ne olub, bu anası ölmüş pulunu yollaramı tökecek. Yeni getmemişdimi? Sen burdan sesle, o da ordan, görek boğazınıza çöreyi kim qazanacaq.- Dedi ve özünü itirdi. Böyük sehve yol verdiyini anladı. Aliye düz onun gözlerinin içine baxırdı. İlk defe Sona xanım bele pis veziyyete düşürdü. Aliye ise bu sözden üreyindeki şübhelerin , cücerdiyini hiss etdi. Geldiyi kimi de geri qayıtdı. Otağına keçib qapını örtdü. Yerine uzanıb fikre getdi. ”O ne demek isteyirdi. Kim onu ora çağırır. Tanyamı? Bu doğrudabmı beledir? Men neyleyim? Bunu Rehmandan nece soruşum?"
Qapı açıldı Sona xanım qapıda göründü :
-Yatıbsanmı, ay gelin? Men iş yoldaşını nezerimde tuturdum e, a bala. Birden başqa cür başa düşersen. Üreyine ayrı fikir zad getirme.Sabah Rehman gelir, tezden qalx, biş –düşünle meşgul ol.
Aliye dinmedi. Sona xanım da daha başqa söz demeyib getdi.
Rehman Aliyenin qemli, bir az da yorğun görkeminin sebebini Ramile bağladı. Bu defe Aliye bir başqa göründü ona. Münasibeti xeyli soyuq idi. Rehmanın bir gözü anasında , bir gözü Aliyede idi. "Ne olub göresen? Dalaşıblar? Ne ise eşidib Aliye? Niye bu qeder soyuq davranır menimle? "Bu fikirlerden üreyi sıxıldı.
Aliye ise onun bu telaşını duyur ve şübhelerinin gerçekleşeceyine inanırdı.Artıq Rehmandan sorğu-sual etmeye ehtiyac yox idi. O yığışıb anasıgile getmek fikrine düşdü.Onsuz da üzünü iki ayda bir defe görürem,övladım da meni tek qoyub getdi, deye düşünerek bir qerara gele bilmirdi.
Aliye yataq otağında idi. Rehman onun yanına geldi,onu qucaqladı.Aliye bir an her şeyi unudaraq ona qısıldı. Rehmanın üreyi bir az sakitleşdi. Aliye başını qaldırıb ona baxdı, gözlerine, ümumi görnüşüne baxdı. Üreyinden derin bir ah keçdi. O Rehmanını ne üçün başqasına vermeli idi. O Rehmanını kimse ile bölüşmeyecekdi. Odur ki, Rehmana daha berk qısıldı. Lakin Sona xanımın axşam dediyi söz bir de qulaqlarında seslendi, birteher cesaretini toplayıb Rehmana sual verdi:
-Tanya kim idi Rehman? Sen onu hardan tanıyırsan? O niye bize bu

<< 1 [2] 3 4 5 >>