yanına getdi. Olanları ona danışdı. Sona xanım ogluna dedi :
-Ne deyir,boşanmaq isteyir? Özbaşına deyil ki, yoluna qoya bilmirsen ailenin işini. Agzının keseri de yoxdur. Neyi çatmır. Xanım kimi geyinir, saray kimi evde yaşayır. Neden korluq çekir. Odur e, görürem, eri yanında oturanları, onun kimi geyinirler? Senin orda işin var, seni orda bir adam idare elemelidir ya yox. Qoy o orda xanımın olsun, bu da burda. Lap lazım gelse ikisini de bir evde saxlayarsan. Senin pulun ikisini de, xanım kimi saxlamağa yeter. Eşitmez bir yaxşı yumrugunun altına salarsan, onda eşider.
- Yox ay ana, zorla gözellik olmaz. Eger Aliye razı olmasa ayrılacagam. Amma men başqa meqsed üçün gelmişdim. Bakıdan ev danışmışam, onu almaga gelmişdim. Dedim sen de, Aliye de bir yerde gedib baxardıq.
- Elemi, ay seni xoşxeber ol. Gedek baxaq da, niye durmuşuq. Ay qız, Aliye, gel hazırlaş, eşidirsen, erin sene Bakıdan ev almağa gelib. Yığış gedirik Bakıya.
Eslinde bu söhbetin hamısını Aliye eşidirdi, qaynanasının da, Rehmanın da sözleri onu heyretlendirmişdi. Amma o bilirdi ki, Rehman ona heç vaxt el qaldırmaz. Amma "Aliye razı olmasa ayrılacagam" demesi onun üreyune bıçaq kimi sancılmışdı.

<< 1 ... 3 4 [5]