İller keçmişdi. Tanya ikinci oğlunu Bakıda dünyaya getirdikden sonra Rehmanın yanına Rusiyaya qayıtmışdı. Amma böyük oğlu Ruslan Aliyenin yanında qalmışdı. O Aliyeni, mektebdeki dostlarını, bacı-qardaşlarını çox sevdiyinden, onlardan ayrılıb getmek istememişdi.
Tanya ise Rehmanın yanında idi. Rehman yeniden öz işinde işleyirdi. Tanya arada-sırada Bakıya geler, Aliyenin yanında qalardı. Rehman ise çox seyrek gelir ve çox tez qayıdırdı.
Aliye bu ikili taleyine, qaynanasının zülmlerine baş eyerek yaşayırdı. Genclik illerinde böyük ezablar bahasına qebul etdiyi bu heyat, artıq adileşmişdi. Uşaqlar böyümüş, Aliye ise artıq orta yaş heddine çatmışdı. Ayna qarşısına keçende orada tamam başqa bir qadın görürdü Aliye. Bu qadının gözünden keder yağırdı, benizi solğun , gözlerinin altı xefif qırışlarla bezenmişdi. O aynaya çox baxa bilmirdi. Gencliyinde buruq-buruq küreyi ile bir olan şelale kimi qara saçları seyrelmiş, teravetini itirmiş, arası ağ saçlarla dolmuşdu.
Atası rehmete gedenden sonra Aliye tamam yalqız hiss edirdi özünü. Anası yaşasa da, o da xeste idi. Tez-tez xestexanaya düşürdü. Sona xanım bir defe de olsun onu anasının yanına buraxmırdı. Aliye ne qeder yalvarsa da, göz yaşı tökse de xeyri olmamış, zalım qadının üreyi yumşalmamışdı. Aliyenin bacıları ondan incimişdi . Lakin Aliye her sözünü de onlara anlada bilmir ,için-için qovrulurdu. Çekdiyi ezabları,qaynanasının haqsızlığını Rehmana deye bilmirdi. Çünki, Sona xanım tutduğu işlerin altından çıxır hele Aliyeni günahkar çıxardaraq ,onu Rehmana döydürürdü.
Bir gün yene Rehman Bakıya gelmişdi . Çox seliqeli görkemi vardı. Öten iller saçlarında bir iki ag iz buraxmışdı. Aliye ondan bir-neçe yaş kiçik olsa da , indi Rehmandan çox yaşlı görünürdü. Gelişlerinin birinde Rehman onu eseblerini sakitleşdirmek üçün hekime aparmışdı. Hekimin yazdığı sakitleşdirici dermanları içdikden sonra ise, Aliye xeyli kilo almışdı. İndi yazıq qadın erinin yanında özünü çox pis hiss edir, ona yad kimi baxırdı ,ondan utanırdı.

[1] 2 3 ... 7 >>