Men 22 yaşında cavan bir qız idim.Her gün tezden durub işe gedirdim.Ve her gün yolda bir yaraşıqlı oğlanla qarşılaşırdım.İçimden hemişe'kaş bu oğlan menim qismetim olaydı'deyerdim.Men ona heyran idim,bir başqası ise mene.Hemin oğlanla da her gün qarşılaşırdım.Ve bir gün o menim qarşımı kesib,meni sevdiyini söyledi.Bu oğlan menim heç xoşuma gelmirdi.Ve men onu heç düşünmeden redd etdim.O ise buna baxmayaraq,meni hemişe seveceyini söyledi.Men ise beyendiyim o oğlanı düşünürdüm.Bir gün ise o mene yaxınlaşıb menimle tanış olmaq istediyini söyledi.Men inana bilmirdim,menim üçün möcüze baş vermişdi.O menim qarşımda idi ve mene seven gözlerle baxırdı.çox keçmedi,ailelerimiz de razılıq verdi ve biz nişanlandıq.Her gün meni evin qarşısından götürürdü ve biz birlikde işe gedirdik.Bir gün yene men evin qarşısında onu gözleyirdim.Zeng vururdum,telefonuna zeng çatmırdı.Birden bir qız mene yaxınlaşdı ve dedi:
-Xanım,meni sizin nişanlınız gönderib.O xestexanada ağır veziyyetdedir.Ve sizi gözleyir.
Tebii ki,men inanmadım.Yene de zeng etdim ve yene de telefonuna zeng çatmırdı.özümü itirdim.Tez qızdan onun hansı xestexanada olduğunu soruşdum.O ise maşının yaxında olduğunu ve bizi ora aparacağını dedi.Biz maşına getdik.....................
Men gözlerimi açdım.Qarşımdakı ise nişanlım deyil,bir vaxt meni sevdiyini etiraf eden,menimse düşünmeden redd etdiyim oğlan idi.Men heç ne başa düşe bilmirdim.Birden sanki ağlım başıma geldi.Ve nişanlımın xestexanada olduğu yadıma düşdü.Mense onun yanına getmek istedim.O ise meni buraxmadı.Meni aldadıb qaçırdığını söyledi....
Mense ona nişanlı olduğumu ve nişanlımın gelib onu öldüreceyini söyledim.Ve hemin vaxt qapı döyüldü.Atamgil ve nişanlım içeri girdiler.Ve menim ailemle oğlanın ailesi arasında dava *qışqırıq başladı.Men ise qaçıb nişanlımı qucaqlayaraq meni burdan aparmasını istedim.O ise meni iteledi.Men onun ayaqlarını qucaqladım ve heç ne baş vermediyini,menim yene hemin insan olduğumu söyledim.O,menim ellerimden yapışıb meni

[1] 2 >>