MEHSETİ
Afaq.Q
Bölüm 7.
Qabil.
Moskvaya dönmeyimize az qalmışdı ona göre dayanmadan burdakı işlerimi yekunlaşdırmağa çalışırdım. Bugünlük işlerimi bitirib eve döndüyümde, evde meni bir sürpriz gözleyirdi. Mehseti ve oğlunu evimizde gördüyümde sanki dünyalar menim olmuşdu. Gece boyu gözlerimi ondan çeke bilmirdim. Zerif hereketlerini izleyib ağlıma yazırdım.... Nenemin dediyi söz qarşısında onun nece utandığını görüb Sayifi götürerek otağa qalxdım, onun daha da utanmasını istemirdim.
Sayif çox ağıllı ve çox şirin uşaq idi. Onun yaşına uyğun oyun seçib oynamağa başladıq. Bir qeder oynadıqdan sonra Sayifin yuxuladığını görüb, yatağa qoydum ve üstünü örtüb aşağı endim. Mehseti meni tek gördüyü zaman telaşla yuxarı qalxdı. Onun bucür telaşına anlam vere bilmeyib mende arxasıyca qalxdım. Ürkek baxışlarla etrafa baxdığını görünce, nece oldu bilmirem bir anda onu qucaqladım. Bu an yaşadığım hissi sözle ifade etmek imkansız idi. Sadece nenemi qucaqladığım zaman huzur hiss ederdim ve ondan başqa heç bir qadında huzur ola bilmezdi deyirdim. Yanılmışdım.... Mehsetide qeribe bir şey vardı, huzurdan başqa bir şey. Men heç bucür hiss etmemişdim. Çox qısa bir an idi amma mene çox şey hiss etdirmişdi çox isterdim zaman dursun biz bele qalaq ve men Mehsetinin saçlarından gelen qızılgül etrini doya doya içime çekim. Menden aralanıb getmek istediyini dedi, onları tek göndere bilmezdim. Maşını çıxarıb gözlemeye başladım. Mehseti nenemle sağollaşdıqdan sonra evden çıxdı. Menim aparmağma etiraz etsede buna fikir vermeyib özüm aparacağımı bildirdim. Yol boyu Mehseti sessizce gözlerini Sayife zillemişdi. "Qorxursan?" sualıma verdiyi cavab üreyimi parçalamışdı. Analıq hissi bele olurmuş demek, keşge menim anamda Mehseti kimi, övladını qorumağı bilen bir ana olaydı. Çatdığımız zaman Sayifle şeklimi çekmesi meni olduqca sevindirmişdi. Onlar binaya daxil olduqdan sonra mende birbaşa eve gelmişdim. İçeri daxil olduğumda nenem divanda oturub gözlerini bir nöqtey zilleyib baxırdı. Uzanıb

[1] 2 3 ... 6 >>