sahibesi bizi qarşıladıqdan sonra hal ehval tutaraq içeri daxil olduq. Gece şen davam edir, uşaqlar eylenirdi. Kiminse mene baxdığını hiss edirdim, bu baxışlar meni olduqca narahat edirdi. Gözlerimi otaqda gezdirerken, iti baxışlarını üzüme zilleyib mene teref addımlayan Qabili gördüm. Bunun burda ne işi vardı?
-Axşamın xeyir.
-Axşamınız xeyir Qabil bey.
Valideyinlerin mene baxdığını görünce çox utanırdım.
-Qabil bey herkes bize baxır xaiş edirem uzaq durun menden.
-Ne edirem ki, sadece salam verdim.
-Bilirem, istemirem haqqımda kimse nese danışsın.
Sözümü deyib Sayife teref ireliledim.
-Oğlum gec oldu, nene narahat olar belke gedek?
-Yaxşı ana.
Ev sahibesesi ile sağollaşıb geri döndüyüm zaman gördüklerimle özümü tamam itirmişdim. Sayif Qabilin qucağında idi. Bu yuxu olsa gerek, herkes mene baxıb pıçıldamağa başlamışdı.
-Sayif gel oğlum gedirik.
Sayifin elinden tutub iti addımlarla evden çıxıb küçeye teref ireliledim.
-Mehseti.... Mehseti dayan.
Arxadan seslesede eşitmemezlikden gelib telesik küçeye çıxaraq gördüyüm ilk taksiye el etdim.
-Mehseti eşitmirsen?
Esebi baxışlarımı qolumdan tutan ele zillediyimde Qabil yavaşca elini geri çekdi. Maşının qapısını açıb Sayifi oturtdum.
-Gözleyin gelirem.
Taksi sürücüsü başı ile razılıq bildirdikden sonra geri döndüm.
-Siz menden ne isteyirsiz Qabil bey?
-Niye bu qeder aqressivsen?
-Birincisi sen yox siz! İkincisi Qabil bey bura Azerbaycandı, Moskva deyil. Burda evli, üstelik övladı olan bir qadınla subay bir kişinin yan yana görünmesi düzgün deyil.
-Evli? Hansı evlilikden danışırsan sen? Seni atıb geden, harada olduğunu bilmediyin adamla qurduğun evlilikden? Yoxsa 1 yaşlı körpeni eline tutuşdurub baxmalısan deyen adamla qurduğun evlilikdenmi?
Yüksek tonda söylenen sözler bir şille kimi üzüme çırpılmışdı. Özümü bu an dünyanın en aciz en zavallı insanı kimi hiss edirdim.
-Sen.... Sen.... Bunları.... Sen bunları hardan bilirsen?
Qeyri resmi müraciet etdiyimin ferqine varmadan sualımı

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>