Daha da düşünmek istemirdim deye, telesik üstümü deyişib yerim uzandım. Yatmağa çalışsamda düşünceler imkan vermirdi.
Ne qeder vaxtdan sonra yuxuya daldığımdan xebersiz seherin ilk işıqlarında gözlerimi açdım. Erken saatda işimin başında olmalı idim ona göre telesik hazırlanıb evden çıxdım. İstixanaya çatıb güllere baş çekdikden sonra işe başladıq.....
Otelin önüne çatmışdıq amma ayaqlarım geri geri gedirdi. Qabili burda ilk gördüyüm günü xatırladım. Xatırladıqlarım meni hem heyecanlandırır hemde utandırırdı. Qabilin jurnallardakı oğlanlar kimi ezeleli bedeni, hündür boyu, can alıcı süzgün baxışları olmasada, fit vücudu, yaraşıqlı, siması gülen gözleri vardı. O, Azerbaycan kişilerine xas olan kişisayağı bir görüntüye malik idi. Bunları niye düşündüyüm haqda heç bir fikrim yox idi, sadece otele geldiyimde xatırlamışdım.
Müdür bey bizi qarşıladığında otele daxil olub zalı bezemeye başlamışdıq..... İşimiz bitdiyi zaman zala nezer saldım... Göz oxşayırdı.... Sade amma bir o qederde zövqle bezenmişdi. Güllerin ferah qoxusu etrafa yayıldıqca zalı cennete benzedirdi.
-Mehseti xanım elinize sağlıq möhteşem görünür. Eslind otel sahibinin isteyi ile yığıncağı bu gün teşkil etdik. Qısa zamanda yetişmeyecek deye narahat idim amma mükemmel iş çıxardız.
-Bu günün ne özelliyi varki?
-Heç bir özelliyi yoxdur, sadece otel sahibi anası ve oğlunun iştirakı ile olsun istemişdi ancaq oğlu bu sabah qayıtdı.
-Nece?
-Tecili işim var deyib bu sabah getdi.
Heç teeccüblenmemişdim.... Üzülmedim desem yalan olar, amma bir yandanda sevindim çünki hislerinin sevgi olmadığını başa düşmüşdü. Eger hiss etdiyi heqiqi olsaydı qalıb mübarize aparardı ancaq o getmişdi. Neyse...... Bu mövzu belece bağlanmışdı..... Davam etseydi daha çox canım yanardı çünki 7 il evvelki uşaq hisslerim heran beynimi qarışdırmağa hazır dururdu. İndide qelbim göynemişdi amma özümü ele almağı bacarmışdım.
-Mehseti xanım gecemizde iştirak edeceksiz?
-Elbette.
Sağollaşıb eve döndüm... Qabil orda olmadığına göre
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç