Genc bir qız ağır, sağalmaz xesteliyin pencesinde
son günlerini yaşayırdı...Yaralı qelbi artıq bu
dünyada döze bilmirdi...Qızın hedden artıq varlı
olan ailesi bütün qezetlerde qızın qelbini
sağaldacaq adamı tapmaq üçün elan vermişdi.
Qızı üçün canını qurban vere bilecek birini
axtarırdılar. Çünki qızın üreyini deyişmek lazım
idi...
Genc qız ise xestexana otağında, getdikce heyat
çiçeyi solurdu... Yene bu dörd divar arasında tek-
tenha, gözü yaşlı, boynu bükük, ölümünü
gözleyirdi... Gözlerini yummaqdan, bu kiçik
otaqda yalnız, göz yaşı tökmekden yorulmuşdu...
Yene de, engel ola bilmedi bulaq kimi çağlayan
gözlerine. Sevgilisi düşdü yadina, kasıb amma
onu ölünce seve bilecek sevgilisi...
Her gün eyni şeyleri fikirleşib, xatireleri bir film
kimi, gözleri önünde canlandırırdı. <<Pulum
yoxdur, amma sene vere bileceyim, bir tek qelbim
var>> deyirdi, sevdiyi oğlan. Genc qız da başqa
bir şey istemirdi...Sevgiye möhtac olan biri,
sevdiyinin sevgisinden başqa, ne isteye bilerdi ki?
Amma qismet olmamışdı... Dünyalar qeder biri-
birilerini seven sevgililerin arasına, pul, var-dövlet
girib, onları ayıra bilmişdi... Amma indi var-
dövletin keçmediyi bir vaxt gelmişdi. Bu son
günlerde sevdiyi oğlan yanında olsaydı, heç bu
qeder ezab çekib, ağlamazdı...
Ayrıldıqları günden artıq 5 il vaxt ötmüşdü. Amma
her gün hesret çekmiş, üreyini heç kimle bölmek
istememişdi. Ele hemişe sevdiyini fikirleşirdi..
Göresen neler etmişdi, bu iller erzinde sevdiyi
oğlan? Kim bilir, belke de evlenmişdir..
Gözlerinden bir damla yaş daha damladı,
qurumuş dodaqlarına... Ellerine baxdı... Bir
zamanlar sevgilisi, onun ellerini tutub, ovcunda
sıxardı... Her gün ellerini sevdiyinin ovcunda
düşünüb, saatlarla ellerine baxardı..
En çox, saçlarının tökülmeyi ona ezab verir,
ağladırdı... Çünki, bir zamanlar o saçları sevdiyi
oğlan tumarlayıb, öpmüşdü... Her gün gözlerinden
bir damla yaş axanda, qelbine sanki bir ox
batırdı...
Qelbi yene sızlamağa başladı,

[1] 2 3 4 >>