ferqine varmışdım, bir bu çatmırdı.
-Ağlama xaiş edirem.... Seni incitmek üçün demedim..... Ağlama.
Telesik yanaqlarımı qurulamağa başladım.
-Ağlamıram.... Ağlamaq zeiflerin işidir.
Guya özümü yenilmez göstermeye çalışırdım amma ciddi ciddi ağlayırdım. Qabil qeh qehelerle gülüb meni qucaqladı.
-Dik duruşunu sevirem.
Qulağıma pıçıldadığı sözlerle gözlerimi yumdum. Anın sehrine o qeder qapılmışdım ki, ne etdiyimi bilmir, mende onu qucaqlayırdım.
Qabil.
Bir insan bu qeder inadçı ola bilermi? Ne desem cavabı hazır idi. Mehsetide sevdiyim xüsusiyetlerden biride ele bu idi, Gözlerindeki damlalar menim canımı alırdı. Heç düşünmeden onu bağrıma basdım. Balca uşaq kimi mene qısılıb burnunu çekirdi. Onun bu halı menim üreyimi parçalasada bu an veziyyetimden çox memnun idim çünki saçlarından gelen qızılgül etri meni çoxdan mest etmişdi. Heçne düşüne bilmirdim qollarımda titreyen qadından başqa. Meni özünden aralayıb mesum gözlerini üzüme zilledi. Göz yaşları ile islanan dodaqları meni deli edirdi. Dayana bilmeyib öpdüm ve netice olaraq sert bir şille yedim. Şehadet barmağını havalandırıb qezeble yellemeyet başladı.
-Bir daha buna cesaret bele etme!
Sert şekide sözünü dedikden sonra maşına doğru addımlayıb Sayifi qucağına aldı ve taksiye eyleşerek uzaqlaşdı.
Yaşadığım anın hezzi ile gözlerimi yumub öpüşü tekrar tekrar düşünmeye başladım. İlk defe öpüşen yeniyetmelerden heç bir ferqim yox idi çünki özümü buludların üzerinde hiss edirdim. Mehsetinin vurduğu şille ve dediyi sert sözler mene heç cüre tesir etmemişdi. Ondan ele bucür reaksiya gözleyirdim çünki o, herkesden ferqli idi. Maşına minib deniz kenarına geldim. Yaz fesli axşamlara ferqli bir serinlik getirmişdi. Asta asta lepelenen deniz, şeherin işiqları ile birleşdiyi zaman ortaya qeyri adi bir menzer çıxırdı, bu menzere insanın eseblerini sakitleşdirir, huzur verirdi. Oturacağa oturub telefonu çıxararaq şekil bölmesini açdım. Gün boyu Mehseti ve Sayifin bol bol şekillerini çekmişdim indi ise hemin şekilleri

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>