açıb baxmağa başladım. Mehsetinin şekilinin üzerinde dayanıb yaxınlaşdırır, üz cizgilerini izleyirdim. O, heqiqetende çox gözel qadın idi, üzünün her cizgisi ayrı gözel idi. Qaşı, gözü, yanaqları, burnu helede dodaqları... O dodaqları öpdüyüm qısa anı unutmağım mümkünsüz idi. Çox qısa bir an olmasına baxmayaraq unudulmayacaq qeder gözel idi.
Dayana bilmeyib Mehsetiye ismarıc yazmışdım. "Axşamın xeyir Mesi, rahat çatdız?" Cavab yazmayacağını düşünürdüm çünki inatçı keçi idi amma yanılmışdım. "Mene Mesi deme hem sene ne var?" "Meni esebleşdirme Mesi, qalxıb evinize gelerem" Emin idim hal hazırda qaşlarını düyünlemişdi. "Bir o çatmırdı, sen menim nömremi hardan aldın?" "Telefonundan götürdüm, qaşlarını düyünleme gülmse etraf aydınlansın" "Niye menden el çekmirsen?" "Çünki seni sevirem, nece el çekim?" "Amma qarşılıqsızdı" "Bilirem qarşımızda engeller var deye çekinirsen, qorxursan amma elimi tutsan men her şeyin öhdesinden gelerem yeter ki, güven". Cavab gelmedi amma oxumuşdu. Ters bir şey yazmadan cavablamaması bele mene umid verirdi. Otele dönmeye qerar verib ayağa qalxdım ve maşına eyleşib sükanı işe saldım. Yol boyu Mehsetinin xeyalı meni bir an rahat buraxmır, üzümde tebessüm yaradırdı. Çatdığımda Cavidin gözlediyini görüb restorana keçdik. Şirketle bağlı çox işi hell etmişdi Cavid, ona minnetdar idim. Heqiqi dost olduğunu göstermiş, canla başla bir çox işin öhdesinden gelmişdi.
-Sene nece teşekkür edecem?
-Sonra edersen. Neydi bu gün ki, caniliyin?
Arxaya yaslanıb zöqle gülümsedim.
-Aşiq olmuşam.
-Uşaqlı qadına?
-He. Burda ne var ki?
-Yeni başqasının uşağına atalıq edecekse?
-Lazım gelse ederem Cavid. Burda qeyri adi olan nedi başa düşmedim.
-Ne deyim... Bol şans.
Sağollaşıb otağıma qalxdıqdan sonra eneneme sadiq olaraq pencere önünde dayandım. Maşınların dayanmadan şütüdüyü işıqlı yollara baxırdım, işıqlar zövq oxşayırdı. Cavidi sözlerine göre qınamırdım onsuz bizim cemiyyet bele idi. Bütün qınaqlara razı idim yeter ki, Mehseti menim olsun. Sayife

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>