MEHSETİ
Afa.Q
Bölüm 11.
Mehseti.
Yol boyu biraz evell ki, öpüş ağlımdan çıxmırdı. Özümü göyün yeddinci qatında hiss edirdim amma aramızdakı uçurum ağlıma geldikde göyden yere çırpılırdım. Yanımda yuxuya dalmış Sayife baxdığımda ise canım lap çox yanırdı. Başımı pencereye söykeyib zorla tutduğum göz yaşlarını serbest buraxdım. Men ne edecekdim heç bilmirdim. Sesizce ve göz yaşı içinde eve çatmışdıq. Elimin tersi ile gözlerimi silib Sayifi qucağıma alaraq taksiden endim. Eve daxil olduğumda Şefiqe ananın yoxluğundan yatmış olduğu anlaşılırdı. Bu lap yaxşı olmuşdu çünki onun üzüne baxa bilmeyecekdim. Sayifi yatağına qoyduqdan sonra öz otağıma keçib qapını bağladım. Üstümü deyişdikden sonra ayna qarşısında dayanıb solğun benizimi süzdüm. Menim cemi 22 yaşım vardı amma yaşadıqlarım yaşlandırmışdı meni sanki 40 yaşım vardı. Ellerimi üz cizgilerimde gezdirerken dodaqlarımda dayandım. Qabilin isti nefesini hiss etmeye çalışırdım. Onun dodqları, dodaqlarımı esir aldığı zaman hiss etdiklerim sözle ifade edilmez duyğular idi. Sınmış pencere qırıqlarını, batacağını bile bile yenede elimle toplamaq kimi bir şey idi yaşadığım. Bu yolda canım çox yanacaqdı bir tek bunu bilirdim. Qabili özümden uzaq tutmağı bacarmırdım bunun mümkün olmadığını her fürsetde özü dile getirirdi. Hiss etdiklerimede bir ad qoya bilmirdim, ne hiss etdiyimi bilmirdim. Bir sözle beynim qarma qarışıq idi. Telefonun sesine düşüncelerimden aralanıb gelen ismarıcı açdım Qabil idi. Sonda yazdığı cümle onsuzda qarışıq olan beynimi daha da qarışdırmışdı. Yazdığı sözler mene güven verirdi amma men onun elini tuta bilmezdim. O zaman bir çox şeyi itirecekdim, itireceklerim arasında Şefiqe ana ve Sayifde vardı. Şefiqe ana meni xoşbext görmeyi çox isteyirdi amma oğlu ile evli olduğum halda deyil. Eger o eli tutacaqdımsa ilk önce boşanmalı idim. Biraz daha düşünseydim deli olacaqdım, en yaxşısı olacaqları yaşayıb görmek idi ona göre gözlerimi yumub özümü yuxuya teslim etdim.
Seher oyandığımda helede axşamın

[1] 2 3 ... 5 >>