yorğunluğu üzerimde idi. Gözlerimi açsamda yatağımdan qalxmaq istemirdim. Oyanar oyanmaz ağlıma ilk gelen Qabilin öpüşü oldu. Qeyri ixtiyari ellerimi dodaqlarım üzerinde gezdirib gözlerimi yumdum. Göresen o, ne edir fikri ağlıma geldiyinde tez başımı sağa sola herleyib yataqdan qalxdım. Hazırlaşıb otaqdan çıxdığımda Sayifin gülüşleri etrafı öz ağuşuna almışdı. Gülümseyib metbexe daxil olduğumda Şefiqe ananın qeribe baxışlarını üzerimde hiss etdim. Heç ne anlamadan çay süzüb masaya oturduğum zaman Sayifin ünvanladığı sual ile baxışların sebebini anlamışdım.
-Ana Qabil emi dedi ki, seni görmeye gelecem. Ne vaxt gelecek?
Tezece çeynemeye başladığım loxmam boğazımda qalmışdı. Öksürsemde loxmamı udmağa çalışırdım. Sayif dayanmadan dünen ki, günden Qabil emisinden behs edirdi, men ise Şefiqe anadan gözlerimi çeke bilmirdim.
-Oğlum keç otağına çantanı getir çıxırıq.
-Yaxşı ana.
Sayif metbexden çıxar çıxmaz üzümü Şefiqe anaya tutdum.
-Ana siz.....
-Qızım senin xoşbextliyini her kesden çox men isteyirem amma bu şekilde olmaz, boşanmadan olmaz.
Sözümü yarıda kesib serf etdiyi cümle utancımı bire min artırmışdı. Bu an yer yarılsaydı girerdim.
-Ana sehv başa düşürsüz ele bir şey yoxdu.
-Mehseti men olmasın demirem, olsun ancaq boşanmadan biri ile yaxınlaşmağın seni incitmekden başqa bir şey etmeyecek. Sen menim qızımsan, gözlerindeki parıltıdan başa düşürem ki üreyine o alov düşüb artıq amma etraf alemin ağzına saqqız olmağını istemirem. Milletin ağzı torba deyil ki,büzesen.
-Ana men gecikirem.
Telesik masadan qalxıb Sayifi sesledim.
-Sayif celd ol.
Utancımdan ölmek üzere idim. Qaynanamla bu söhbeti etmek heçde xoş deyildi ona göre Sayifin elinden tutub telesik addımlarla evden çıxdım. Yol boyu Şefiqe ananın sözleri beynimde eks seda verirdi. Haqlı idi, boşanmadan başqa kişi ile görülmeyim meni qınaq obyektine çevirecekdi. Qabilden uzaq durmaq tek çare idi. Bunu bacara bileceyimden çox emin deyildim çünki Qabilin uzaqlaşmaq fikri yox idi. Fikirli halda Sayifi

<< 1 [2] 3 4 5 >>