atıb qulaqcıqları götürdü.
Miran-Ay insan ne edirsen axı?
Yaxınlaşıb alnımı öpmeyi ile qapının yaxınlığında görünmeyi bir oldu.
Ömer-Men qulaqcıqları alıram, ve menim Miranım yuxuya gedir. (Havadan öpüş yolluyaraq) Gecen xeyre menim ağıllı balam.
Demeyi ile toz olmuşdu...Deyecek bütün sözlerim, axıdacağım zeherlerim içimde qalmışdı...Her şey tez cereyan etmişdi. İki-üç gün ne idi ki? Ancaq Ömerin bu hereketleri...Yuxuya getmeye çalışdım...
...Gözümü açanda qarşımdakı gülleri gördüm. Ele bil mene yeniden heyat vediler. Güller qeder sevdiyim ikinci bir şey yox idi. Ayağa qalxıb götürmek isteyirdim ki elime, düşdüyüm veziyyet mene bir daha nece olduğumu xatırlatdı. Tibb bacısını çağırmaq isteyirdim ki qapı açıldı.
Ömer-Sabahın xeyir
Miran-Xeyir bunun harasındadı? Menim veziyyetim ya...
Ömer-Menim burda-senin yanında olmağım.
Miran-Aha eminem eledir ezizim. Sen niye bu qeder yapışqansan axı? Get de çıx get! Kimimsen menim? Niye yanımdasan? El çek de ay insan! Mene yaxınlaşıb elimi ovcuna aldı ne ise demek isteyirdiki açılan qapı...

<< 1 [2]