MiRaN
Bölüm 9
...Zengi sonlandırmışdım. Ömerin bu elediyini heç de doğru hesab etmirdim.Düzdür, bir az kobudluq etmişdim. Ancaq menim keçmişim...
Başımı çevirerek işığı söndürdüm. Günün yorğunluğu mene hadiseleri normal analiz etmeye imkan vermirdi.
...Gözümü açanda saat 11 idi. Men ne qeder yatmışdım bele.Normal rejimim pozulmuşdu.Son derece esebi olmuşdum. Yeriye bilmemek, terpene bilmemek menim sebrimi tarım çekmişdi, ancaq bu günden yavaş-yavaş hereket elemeye başlıyacaqdım. Bu qeder tenbellik yeter. Qapının açılması ile düşüncelerimden ayrıldım.
Miran-Gel atacan
Sefer-Qızım? Oyanmısan? Bu gün nece hiss edirsen özünü?
Miran-Yaxşıyam ata. Narahat olma. Sadece yeriye bilmemek meni bir az qıcıqlandırır. O da ki, bu günden artıq hereket etmek isteyirem.
...Bele-bele söhbetimizi sonlandırmışdıq. Seher yemeyimi yeyib aşağı-qonaq otağına enmişdim (tebii ki, kiminse kömekliyi ile). Başımı qatmağa çalışır, gah kitab oxuyur, gah internetde qurdalanırdım. Ara-bir qohum qardaş gelir, halımla maraqlanırdı. Belece günler keçirdi. Halımla elaqdear Baklya qayıtmaq da müveqqeti texire salınmışdı. Ancaq yavaş-yavaş irelileme hiss olunurdu halımda.
...Artıq iyun ayının ortasına gelib çatmışdıq. Demek olar ki, yeriyirdim normal. Evde de istirahet barede müzakireler olurdu. Axşam yemeyinde
Sefer-Deyirem belke 2-3 heftelik Moskvaya gedek. Samirin yanına hem Süleyman da yaman tekid edir.Miran da yeriye bilir artıq.
Sara-Ne deyim oğlum sen bilen işdir.
Sefer-Zerife?
Zerife-Yaxşı olar. Hem Mi ranın da başı qarışar.
Sefer-Onda biletleri sifariş edim, gedek.
Men ise söhbetden uzaq özümü ögey qız kimi hiss edirdim. Süleymangil kim idi? Atamın ehatesini müeyyen qeder tanısam da bu ad mene tanış gelmemişdi.
...Ayın 18-i. Moskva.Hava limanı.Artıq gelib çatmışdıq Samir son deqiqede gele bilmeyeceyini, Ömerin gelceyini bildirmişdi.
Ömer-Salam, xoş gelmisiniz.
Sefer-Salam oğlum. Üzürlü hesab et sene de bura qeder eziyyet verdik.
Ömer-Esteğfürullah Sefer emi ele demeyin.

[1] 2 >>