Bilmirem.... Heçne bilmirem.
-Keç maşına.
Sakitce maşına eyleşib oturdum. Cavid adamla danışıb şikayet etmemesi üçün razı salmışdı. Sükana eyleşib maşını işe saldı.
-Belke ne baş verdiyini danışasan?
Her şeyi olduğu kimi danışıb arxaya yaslanaraq gözlerimi yumdum.
-Qarışıq meseledi..... Ne deyim bilmirem.
-Heç ne deme.
-Ne etmeyi düşünürsen?
-O, eclafı tapıb öldürmeyi.
-Sonrada Mehsetiyi yuxunda görersen.
-Niye?
-Nece yeni niye? Cinayetden sonra her halda seni tutacaqlar yoxsa "ne gözel iş gördün get elini qolunu sallayaraq gez" demelerini gözleyirsen?
-Vekil deyilsen? Çıxararsan.
-Asandı axı cinayetden tutulanı çıxarmaq.
-Tutsunlar. Heç olmasa dünyadan bir mikrob eksiler.
Baxışlarımı pencereden çöle yöneldib Mehsetiyi düşündüm. Göresen meni düşünrmü? İndi ne edir? Belke hele ağlayır? Bu düşüncelerle otele çatmışdıq. Maşından enmeden üzümü Cavide tutdum.
-Babek Melikov. Hardadır? Kimledir? Ne qelet edir? Öyren ve mene bildir..... He unutmadan boşanmaları üçün lazımi senedleri düzelt gönder.
-Oldu. Helelik.
Otağıma qalxıb birbaşa yatağa uzandım. Mehsetinin xeyalı gözümün önünden getmirdi. Düşünmemeye çalışsamda olmurdu, Mehseti bütün varlığımı zebt etmişdi. Qaranlıq düşmüş ve men biraz sakitleşmişdim. Telefonu götürüb nömreni yığdıqdan sonra aparatı qulağıma yaxınlaşdırdım.
-Alo.
İnce sesini eşitmek bele qelbime rahatlıq getirmişdi.
-Necesen?
-Yaxşıyam sen necesen?
-Mende yaxşıyam.
Ne o dinirdi ne men sadece susurdq. Derin nefes alaraq dillendim.
-Seni görmek isteyirem.
-Bu gün gördün axı.
-Yetmir.
-Gecdi.... Gören olsa..... Sabah salona gelersen.
-Seni görmeye ehtiyacım var.
Mehseti.
Qabilin sesinde hiss etdiyim meyusluq razılaşmağıma sebeb olmuşdu. Men ona yox demeyi bacarmırdım artıq. Otaqdan çıxıb qonaq otağının qapısına yaxınlaşdım.
-Ana men mağazadan bezi şeyler almalıyam.
-Yaxşı qızım.
Yaxşı ki, Şefiqe ana üzüme baxmamışdı yoxsa baxışlarımın meni ele vereceyinden emin idim. Telesik aşağı enib binadan uzağa doğru addımladım.

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>