Qaranlıq küçede gözlemeyime gülmeyim tuturdu. Valideyinlerine yalan danışıb sevgilisi ile görüşen yeniyetme qızlardan daha beter halda idim çünki görüşeceyim adam sevgilim deyildi üstegel yalan danışıb çıxdığım da qaynanam idi. Ağlanacaq halıma deli kimi gülürdüm. Tinde dayanıb heç kimin görmediyinden emin olmaq üçün etrafa boylanırdım. Belime dolanan qollarla irkilib arxaya döndüm ve tez özümü geri çekdim. Qabil her iki elini havaya qaldıraraq dillendi.
-Bağışla.
-Etme bunu.
-Baş üste.... Biraz gezsek?
-Çox uzaqlaşmayaq.
-Yaxşı.
Yan yana addımlamağa başladıq. Qabili elimi tutmaq istesede buna cesaret etmir, yavaşca barmaqlarını elime toxundururdu. Bütün bunlar mene çox gülmeli gelirdi sanki mektebli idik. Elimi cibime salmaqla Qabilin isteyine bir növ mane olmuşdum. Yaşadıqlarım heçde mene yaraşmayacaq bir şey olmasına baxmayaraq qelbimdeki heyecana yenilirdim.
-Bu gün, yeni men getdikden sonra ne etdin?
-Heç... İşlerimi bitirib eve döndüm.... Bes sen?
-Mende..... Yeni mende otele döndüm.
-Niye otelde qalırsan?
-Evde tek qalmaq darıxdırıcıdı.
Heyatımda qurduğum en axmaq dialoqlardan biri idi çünki ne danışım, ne sual verim heç bilmirdim. Yaxınlıqdakı parka gelib oturacağa oturduq.
-Nese isteyirsen?
-Yox istemirem.
Ellerim tir tir esir, qelbim köksümden çıxacaqmış kimi döyünürdü. Aradakı sükutu Qabil pozub dillendi.
-Mesi men artıq işlerime Bakıda davam edecem, yeni burdayam getmirem.
-Moskvada gözleyenin yoxdu?
Keşge deyilen sözü geri almaq şansımız olaydı bu an en çox buna ehtiyacım var idi. Utancımdan yerin dibine girmek isteyirdim helede Qabilin üzündeki özünden razı gülüşü gördükce lap özümü itirirdim.
-Gözleyenim yoxdu.
-Şey.... O menada demedim, yeni ailen.
Biri meni sustursun.
-Mende ele düşünmüşdüm- gülümseyerek davam etdi- Ailem atam ve nenemdi.
-Bes anan?
-Ayrılıblar atamla, onun başqa ailesi var.
-Görüşürsüz?
-Bezen arada.
-Bes bacı qardaşların?
-Anamın ikinci evliliyinden iki qızı var, yeni bacılarım. Onlarla tez tez

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>