görüşürem.
-Başa düşdüm.
Başımı aşağı eyib öz ailemi düşündüm.
-Niye hüzün çökdü o gözlere?
Qabilin sözüne gülümseyib üzüne baxdım.
-Ailem üçün darıxıram.
-Danışmırsız?
-Valideyinlerim biraz rahat insanlardı, yeni bize qarşı mesuliyyet daşımağı sevmirler.
-Biz?
-Qardaşım Azad ve men.
-O, haradadır?
-Türkiyede.... Meni bağışlamır.
-Niye?
-Babekle evlenmeyimi istemirdi amma men qarşısına keçib evlenmek istediyimi dedim.
-Onu bu qeder sevirdin?
Qabilin sualına eseb dolu baxışlarımı ona yöneltdim.
-Ne sevgisinden danşırsan? Tanımırdım heç.
-Bes niye evlendin?
Cavabını bilmediyim sual.... Ne cavab vereceyimi bilmeyib çiynimi çekdim. Qabil baxışlarını qarşıya çevirib susdu.
Qabil.
Mehsetinin gözlerindeki kederi görmeye daha gücüm çatmırdı. Onu qucaqlamaq istesemde, isteyime mane olub baxışlarımı qarşıya çevirdim.
-Ay çox gözel görünür.
Mehsetiye baxdığım zaman gülümseyerek göy üzüne baxırdı. Onun baxdığı semte öteri nezer yetirib gözlerimi üzüne zilledim.
-Mencede çox gözelsen.
Teeccüble mene baxaraq işaret barmağını yuxarı qaldırdı.
-Ay..... Yuxarıdadı.
-Ne?.... He ay.... He yuxarıda..... Gözeldi.
Sözün esl menasında yerle yeksan olmuşdum. Mehseti gülmemek üçün dodaqlarını çeynedikce pertliyimi unudub dodaqlarına kilidlendim.
-Ezize nene bilir?
Eşitdiyim sualla özümü ele aldım.
-Neyi?
Bilmek istediyini anlasamda onun dilinden eşitmek isteyirdim.
-Şey.... Yeni menimle görüşdüyünü.
-Bilir. Nenem menim heyatımdı, ondan gizlin heç bir şeyim yoxdu.
-Ne deyir bes?
-Nenem seni çox sevir, tezlikle gelinini evinde görmek isteyir.
Tez tez açıb yumduğu gözleri ile al al olmuş yanaqları bu an dünyanın en gözel menzeresi idi ve men bu menzere qarşısında susub qalmışdım.
-Amma engeller çoxdur.
-Beraber aşacayıq, sen sadece mene güven men her zaman yanındayam ve seni daima, her tehlükeden qorumağa hazıram.
-Menim qorunmağa ehtiyacım yoxdu.
-Senin deyesen qorumaq sözüne alergian var.
Dodaqlarına qonan ince tebessüm simasına xüsusi yaraşıq

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>